[ONE-SHOT] First kiss

- Nie zrobisz tego – mruknął młody, niezbyt wysoki chłopak  szturchając swojego przyjaciela. Stali w piątkę pod klubem  paląc i śmiejąc się. Wydawali się być pijani, jednak większość z nich była jedynie po kilku piwach.

- Stchórzysz – odparł drugi podjudzając znajomego, któremu rzucono wyzwanie. Jedna, głupia myśl a potem kilka zaczepek -  tak właśnie tworzą się głupie pomysły. Założyli się o niewielką ilość pieniędzy ale tutaj nie chodziło o zysk materialny lecz o męska dumę! – Odpuść sobie. Jeśli w ogóle ci się uda to dostaniesz po pysku – zaśmiał się chłopak klepiąc przyjaciela po ramieniu. Mężczyzna, któremu rzucono wyzwanie, stał oparty o budynek obserwując uważnie przechodniów. Było już jasno a oni zmęczeni, jednak  mimo to nie ustępowali w zabawie i żartach. W końcu z jednego głupiego filmiku narodził się pomysł. Idiotyczny jego zdaniem lecz podjął się wykonania go nim dokładnie to przemyślał. Teraz nie zamierzał się poddać, bo przyjaciele wypominaliby mu to przez długie miesiące jak nie lata. Były z nich prawdziwe skurwiele ale mimo to ich uwielbiał. No, może przeważnie ich uwielbiał, jedynie nie w takich sytuacjach jak teraz.

- I co, odpuszczasz sobie? – dopytał trzeci z mężczyzn, który zdążył już dopalić kolejnego papierosa gniotąc niedopałek o budynek i rzucając go do pobliskiego kosza. Oczywiście cudem by było, gdyby trafił.

- Poczekajcie! Myślicie, że to takie łatwe? – burknął pod nosem brunet odpychając w końcu się od murowanej ściany. Ciężko mu było znaleźć właściwy cel , a co dopiero kiedy ci kretyni stali mu nad głową. Czwórka przyjaciół przyglądała mu się dokładnie czekając w napięciu na jakiś krok z jego strony. Brunet przygryzł wargę stając na środku chodnika, aż w końcu zobaczył idealną ofiarę po drugiej stronie. Rozejrzał się, czy nic nie jedzie i przebiegł czym prędzej. Chłopak był do niego tyłem, jednak miał ładne ciało. Kształtne, co podkreślał odpowiednimi, modnymi ciuchami (na pewno drogimi). Przez ramię miał przerzuconą torbę typu listonoszka, w jednym ręku miał telefon, który trzymał przy uchu rozmawiając z kimś, a w drugiej trzymał kubek z kawą. – Przepraszam! – krzyknął brunet  łapiąc blondyna za ramie i obracając w swoją stronę. Ten wykrzywił usta w delikatny grymas ale mimo to był ładniejszy niż podejrzewał. Nie miał zbyt wiele czasu na przyglądanie się mu. Złapał go pewnie i mocno za podbródek, musząc nieznacznie się unieść, aby dosięgnąć jego ust. Blondyn był tak zaskoczony, że omal nie wypuścił z dłoni telefonu oraz kawy. Chłopak miał delikatne i jędrne wargi, które były niezwykle przyjemne w całowaniu. Brunet skubał powoli dolną wargę nieznajomego, które ten rozchylił w szoku. Z początku chciał go odepchnąć, jednak brunet miał w sobie coś, co wywoływało u niego dziwne pragnienie. W końcu wyższy chłopak przymknął powieki, pozwalając się całować powoli i subtelnie, aż sam zaczął odpowiadać na pieszczotę. Kiedy się od siebie odsunęli, blondyn miał napuchnięte wargi, które zaraz przygryzł mocno. Z telefonu było słychać ciche głosy i nawoływania a z drugiej strony ulicy głośne wiwaty, w których było słychać niedowierzanie. Żaden z czwórki znajomych bruneta nie wierzył, że ten to zrobi, a co dopiero, że mu się uda. -  Um.. hej – odparł, dopiero teraz czując się niezręcznie kiedy piękne, brązowe kocie oczy wpatrywały się w niego. Spojrzał w bok na kubek, który blondyn trzymał w dłonie. Widniało na nim kilka liter, które składały się zapewne na imię nieznajomego. – Key? – dopytał, uśmiechając się niewinnie i rozbrajająco. Blondyn parsknął rozbawiony kręcąc głową z delikatnym uśmiechem. W oddali było słychać krzyki i nawoływania przyjaciół bruneta. W jednym z nich zabłąkało się imię mężczyzny.

- Dzień dobry, Jonghyun – mruknął cichym, miękkim lecz niezwykle pociągającym głosem. Pocałował go jeszcze raz, szybko i delikatnie, nim obrócił się na pięcie z powrotem wracając do przerwanej rozmowy. Jong dalej stał w miejscu niczym kołek dotykając opuszkami palców swoich warg. Obserwował biodra chłopaka kołyszące się w prawo i lewo ignorując przyjaciół, którzy go wołali i próbowali się dostać na drugą stronę. Key obejrzał się jeszcze raz za siebie, rzucając brunetowi pociągłe spojrzenie swoimi kocimi, pięknymi i wypełnionymi obietnicą ponownego spotkania oczami. 

_____________________________________________________________________________________________________

Wróciłam! Co prawda to nie pierwszy sierpnia, ale lepsze to niż pierwszy września...

Dziękuję bardzo za wasze wsparcie i wyrozumiałość. To wiele dla mnie znaczyło. 

Co do pytania anonima o rpg - bardzo chętnie, chociaż przyznam, że nie wchodziłam na nk od 6 lat i nie wiedziałam, że jeszcze istnieje xd 

Pewnie większość z was spodziewała się nowego rozdziału "small town", ale naszła mnie wena na napisanie tego czegoś, a rozdział powinien być już w środę ;3 

Przez cały miesiąc nic nie czytałam, więc mam spore zaległości, które zacznę nadrabiać od poniedziałku (lub dzisiejszego wieczora, jeśli nie będę mogła zasnąć) 

Jeszcze raz wam dziękuję~ 

W najbliższym czasie planuję zmienić wygląd bloga, więc możliwe, że będzie przez jakiś czas nieaktywny. Uprzedzam, aby nikogo nie martwić!