Jak pies z kotem - 11

11

Cicha muzyka, głośne wybuchy i dobre, pachnące jedzenie. Była to niby kolejna z nudnych sobót wieczorem, kiedy to Jong nie miał żadnych planów i był zbyt leniwy, aby sobie znaleźć zajęcie. Tym razem to zajęcia znalazło go. Nie wiedzieć czemu, Kibum przyszedł ze sklepu i zrobił mu pyszną kolację, z domowym ciastem oraz wypożyczył film. Jeden z tych, których blondyn unika, a Jonghyun uwielbia. Czyli akcja, pościgi, jeszcze raz akcja i seksowne kobiety. Jong nie wiedział co ma o tym myśleć, jednak było miło spędzić w taki sposób wieczór. Tym bardziej kiedy sam nie musiał nic robić. Kiedy chciał pomóc, został zbesztany i kazano mu wrócić do salonu przed kanapę. Wiedział, że to jednorazowe, jednak nie pogardziłby jakby miał taką żonę. Wtedy nie miałby wyrzutów sumienia, że niewiele robi w domu.

- Skończyłeś? – dopytał brunet, półleżąc na kanapie. Key pokiwał głową, skierowując swój wzrok na telewizor, gdzie leciała już końcówka filmu. Jong jednak nie patrzył na akcje rozgrywaną się na ekranie, lecz na Kibuma, podziwiając jego delikatnie oświetloną postać. W pokoju jedynym źródłem światła była niewielka lampa przy telewizorze oraz migoczące urządzenie.

- Tak, już wszystko posprzątane – mruknął, marszcząc brwi w konsternacji, kiedy aktor wykonywał niemożliwe sztuczki podczas jazdy autem. Najwidoczniej próbował ogarnąć czy to w ogóle możliwe, tym bardziej, że niewiele wiedział o jeździe, nie mając własnego auta.

- Właściwie to z jakiej okazji była ta kolacja? – dopytał, chociaż nie powinien zaglądać darowanemu koniowi w zęby. Niestety był człowiekiem z natury ciekawskim i gadatliwym, więc musiał wiedzieć co kierowało blondynem. Ten dopiero teraz na niego spojrzał, a na jego twarz wstąpił delikatny uśmiech, było w nim jednak coś innego. Coś, co spowodowało, że serce Jonga szybciej zabiło.

- Sam nie wiem. Chciałem ci jakoś podziękować za to, że przy mnie byłeś, a nie musiałeś – mruknął, wzruszając ramionami. Usiadł obok niego, pochylając delikatnie głowę w prawą stronę, patrząc na Jonghyuna szczęśliwymi, roześmianymi oczyma. Jongowi było tego brak przez ostatnie kilka dni. Teraz Kibum znowu był w pełni szczęśliwy. Układało mu się w pracy, Taemin znowu się do niego odzywał i nawet zaczął się dogadywać z Minho. Key był naprawdę wdzięczny współlokatorowi, chociaż nie był świadom jak wiele ten dla niego zrobił i zapewne się nie dowie. Wtedy nie wiedziałby co myśleć, już teraz miał mętlik w głowie. Odpychał te uczucia na bok, mając w tym momencie ochotę na coś zupełnie innego. Blondyn przymknął powieki, pochylając się delikatnie w jego stronę. Dłonie położył na jego kolanach, stykając ich usta razem w niezwykle subtelnym pocałunku. Jong po chwili złapał go mocniej za kark, przyciągając do siebie. Kibum wciągnął mocniej powietrze, zaskoczony tak nagłym posunięciem, chociaż powinien był się przyzwyczaić do tego, że brunet lubił ostrzejszą zabawę. Dzisiaj jednak miało być inaczej i obaj o tym wiedzieli. Key powoli wszedł na kolana bruneta, siadając do niego przodem. Jong objął go w pasie, wodząc dłońmi po jego plecach. Chłopak nad nim wzdychał cicho w usta partnera, ocierając się zniecierpliwiony o masywniejsze ciało. Pragnął poczuć go intensywniej niż wcześniej. O wiele wolniej, mocniej, jednak był zbyt niecierpliwy.

- Gdzie? – zapytał Jong, kiedy Kibum zaczął dobierać się do paska w jego spodniach. Blondyn nie zawsze zachowywał się tak porywczo podczas seksu. Zwykle, kiedy to robili, zachowywał dystans i nie przejmował inicjatywy, dlatego też Jong był tak szczęśliwy. Nie wiedział czy chłopak jest po prostu tak napalony, czy też przemawia za nim coś innego. To nie było ważne. Pragnął już tylko rzucić go na łóżko, poduszki, stół, cokolwiek. Pragnął go popchnąć na ścianę, całować po tej białej szyi i pieprzyć do utraty tchu.

- U mnie? – odpowiedział pytaniem na pytanie. W końcu tam jeszcze tego nie robili. Gdyby robili listę miejsc, w których uprawiali seks byłby na niej stół w kuchni, blat, kanapa, prysznic oraz łóżko i biurko w pokoju Jonga. Nigdy jeszcze u niego. Jonghyun nie często bywał w pokoju blondyna. Ostatni razy chyba wtedy, kiedy przyniósł go upitego z imprezy. Brunet wiedział, że chłopak bardzo ceni sobie swoją prywatność, dlatego nigdy jej nie naruszał, nie chcąc go drażnić. Jong mruknął tylko pod nosem na znak, że się zgadza. Key, nie chcąc się od niego odrywać, oplótł go nogami w pasie, obejmując niczym korala gałąź drzewa. Brunet uśmiechnął się delikatnie, unosząc go delikatnie w górę, wstając bez większego problemu. Niosąc blondyna na rękach, poczuł, że ten nieco przytył. Nie powie mu tego, bo chłopak był jak kobieta. Nie umiałby raczej spokojnie przyjąć takiej uwagi. Jednak Jong nie uważał, że to źle! Dla niego Kibum był za chudy i było widać niemal każdego żebro. Wiedział, że to była wina szefa chłopaka, który znęcał się nad nim. Dlatego, kiedy tylko stres z tym związany zniknął, blondyn na powrót mógł przybrać na wadzę, która nie zakrawała o anoreksję. Brunet położył chłopaka na materacu, ten jednak złapał go za koszulę, rzucając na pościel koło siebie, samemu siadając mu na biodrach, uśmiechając się w lubieżny sposób. Zaczął podwijać materiał koszuli, a kiedy tylko Jong chciał się unieść, Key popychał go z powrotem na materac.

- Leż spokojnie – wymruczał mu do ucha, przejeżdżając paznokciami po torsie kochanka. Ten pokiwał energicznie głową, unosząc się tylko na tyle, aby móc wygodnie przyglądać się blondynowi i jego poczynaniom. Key widząc, że ten nie ma zamiaru się wiercić, odsunął się i wrócił do zdejmowania z siebie koszulki. Rzucił ją daleko za siebie, przez co ta wylądowała na lampie w drugim kącie pokoju. Kibum przygryzł wargę, czując jak się rumieni. Nie przywykł do prowokowania kogoś i wykazywania takiej inicjatywy, jednak było to podniecające. Czuł niejaką władze, kiedy brunet pod nim leżał i pożerał wzrokiem. To dodawało mu odwagi. Key zaczął błądzić dłońmi po własnym torsie, nie odrywając wzroku od partnera. Czuł się zażenowany, mimo to nie przestawał. Przygryzł mocniej wargę, szczypiąc sutki, drugą ręką zaczynając rozpinać spodnie. Opadał przy tym i unosił się, zupełnie jakby już uprawiali seks, a przecież ledwo zaczęli.

Spodnie, skarpetki i bielizna również poleciały w głąb pokoju. Key był dzisiejszego wieczoru bezwstydny, a za razem był spełnieniem marzeń i fantazji erotycznych Jonghyuna. Dziki, niezaspokojony i namiętny, a przy tym taki subtelny, poruszając się z pełną gracją. Brunet nie mógł sobie wymarzyć lepszego seksu. Kibum traktował go niczym bóstwo, któremu trzeba dogadzać, podczas gdy ten leżał sobie wygodnie. Blondyn szybko ściągnął ubrania również z kochanka, pieszcząc jego nagie, umięśnione ciało. Brał głęboko do gardła twardą męskość, rozciągając się w międzyczasie, aby nie pozwolić mu długo czekać. Jonghyun odciągnął go mocno za włosy, na co chłopak uśmiechnął się drapieżnie, wdrapując na uda bruneta, klęcząc nad jego biodrami. Złapał w dłoń męskość Jonghyuna, opadając sobie powoli, drugą ręką rozsuwając pośladki, aby wbić się idealnie na członka. Kiedy ten był cały w nim, Kibum potrzebował chwili przerwy, nim zaczął poruszać biodrami. W górę i dół, opadał rytmicznie, jednak powoli. Jong czuł coraz większe zniecierpliwienie, aż w końcu złapał go za biodra i zaczął nadawać własne tempo. Key drżał i ledwo trzymał się pionu, aż w końcu, kiedy brunet uderzył w ten cudowny punkt w jego wnętrzu, opadł z sił na tors kochanka. Był już w stanie jedynie jęczeć dla niego i błagać o więcej. Kibum otępiały do tego stopnia, że nie pamiętał, kiedy właściwie dłoń Jonghyuna znalazła się na jego członku i zaczęła go masturbować. Wystrzelił między nimi, drżąc z przyjemności, całując leniwie mężczyznę bo obojczykach.

- Kibummy – wyszeptał cicho do ucha kochanka, łapiąc go mocno za biodra, wchodząc w niego coraz brutalniej. Blondyn wiedział, że mężczyzna jest już u kresu. Dlatego zebrał w sobie siły, samemu zaczynając się nabijać na członka w swoim wnętrzu, opierając dłonie o tors starszego mężczyzny. Pochylił się do niego, całując powoli w usta, przygryzając dolną wargę.

- Możesz dojść we mnie – wymruczał mu wprost w wargi, przymykając oczy z leniwym uśmiechem na ustach, kiedy ten warknął, nie musząc się powstrzymywać wystrzelił w jego wnętrzu. Key jęknął cicho, czując dodatkowe ciepło i wilgoć. Jong opadł całkowicie na poduszki, nie wysuwając się póki co z chłopaka. Leżeli tak dłuższą chwilę, uspokajając oddech. W końcu Kibum, nieco niepewnie, uniósł się, wstając z kochanka. Czuł jak po jego udach ścieka nasienie bruneta. Skrzywił się, zaciskając mocno pośladki.

- Wrócisz? – zapytał cicho brunet, przekręcając się na bok, aby mieć lepszy widok na cudowny widok nagiego kochanka. Ten spojrzał na niego przez ramię, uśmiechając się delikatnie pod nosem, w ten sposób, który powodował, że serce Jonga szybciej biło. Blondyn wrócił do łóżka, pocałował chłopaka szybko w usta i zniknął z pokoju. Jonghyun nie wiedział co to miało znaczyć, jednak już po dziesięciu minutach Key wrócił z wilgotnymi końcówkami włosów, nadal nagi blondyn ułożył się obok kochanka, który od razu przytulił go w pasie. Chcieli coś powiedzieć, ale jakiekolwiek słowa byłyby krępujące. Z resztą co mieli sobie powiedzieć? Przecież nie miało być żadnych uczuć.

***

Kibum skrzywił się, słysząc irytujący, powtarzalny dźwięk. Wtulił się mocniej w ciało bruneta, próbując się ukryć w jego ramionach. W końcu miał dość i dźgnął go pod żebrami, wiedząc, że ten i tak nie śpi.

- Otwórz~! – mruknął marudnie, robiąc niezadowolony dzióbek z ust. Zwykle nad ranem był nieznośny i marudny, ale dzisiaj wydawał się Jonghyunowi uroczy. Zwłaszcza z tymi malinkami na szyi, napuchniętymi ustami i roztrzepanymi włosami. Mimo to nie chciało mu się ruszać.

- To twój dom – oparł zgodnie z prawdą, a Kibum nie mógł zaprzeczyć. Więc jedynie warknął cicho pod nosem, dusząc w sobie przekleństwo. Uderzył jeszcze starszego mężczyznę w ramię, na co ten parsknął rozbawiony, zakopując się głębiej w kołdrę, mając jedno oko otwarte, aby mógł przyglądać się kochankowi. Kibum rozprostował zastałe stawy, wzrokiem szukając czegoś do ubrania się. Jednak, kiedy dzwonek do drzwi się powtórzył, zdenerwowany złapał za pierwszą lepszą koszulkę, która okazała się należeć do Jonghyuna oraz bokserki. Jako że brunet był masywniejszy od niego, więc tonął w jego ciuchach, a przez długi materiał wydawało się, że nie ma na sobie bielizny. Nie patrząc kto jest po drugiej stronie, bo jednak nadal był zbyt nieprzytomny, otworzył drzwi, marszcząc brwi w zamyśleniu, widząc starszą kobietę z walizkami przed sobą.

- W czym mogę pomóc? – zapytał uprzejmie, z pewną dozą niepewności. Nieznajoma zmierzyła go od góry do dołu wzrokiem, wykrzywiając usta w niezadowolony grymas. Najwidoczniej nie przypadł jej do gustu, podobnie jak i blondynowi kobieta.

- Mieszka tutaj Kim Jonghyun? – dopytała ochrypłym głosem starej dewotki. Kibum uniósł niepewnie brwi, poddając ją ocenie. Raczej Jong z nią nie sypiał, prawda? W końcu to było już dziwne sypiać z kimś kto mógł być twoją matką.

- Mamo? – Key odwrócił się błyskawicznie, a kobieta od razu uśmiechnęła pogodnie, popychając blondyna, wbiegając go domu, aby utulić starszego mężczyznę. Kibum wyglądał na tak zaskoczonego, że nie wiedział co powiedzieć, a Jong tylko klepał matkę po plecach, patrząc niepewnie na blondyna.

Jak się okazało, Jonghyun zapomniał zapytać czy chociażby wspomnień o tym, że jego matka chciałabym przenocować u nich przez trzy, może cztery dni. Brunet chciał o tym porozmawiać nad ranem, jednak jego rodzicielka postanowiła zrobić mu niespodziankę i przyjechała wcześniej o niemal tydzień. Key wyglądał jakby miał zaraz wybuchnąć, wziął jednak kilka głębszych wdechów, przeprosił ich gościa na chwilę i poszedł się ogarnąć. Nie będzie przecież robił awantury chłopakowi przy jego matce. Był jednak bliski walnięci go w tą przystojną mordę, kiedy Jong poprosił go o odstąpienie swojej sypialni. W końcu brunet miał zbyt duży bałagan no i miał jeszcze przyjechać jego ojciec, a Jonghyun nie miał zbyt wielkiego łóżka, dlatego Kibum się zgodził, jednak nie miał zamiaru spać na kanapie. Jonga czekało kilka nieprzyjemnych nocy na twardych poduszkach. Blondyn nie miałby nic przeciwko noclegowi jego matki, gdyby ta nie obrała go sobie na cel kpin. Potrafiła się doczepić do wszystkiego, wyolbrzymiała drobne wady, a Jonghyuna traktowała niczym najpiękniejsze i najcudowniejsze stworzenie na świecie, a przecież z niego był cholerny dupek, przynajmniej w tym momencie Key tak uważał.

- Doprawdy, tutaj jest istny burdel – mruknęła, przejeżdżając palcem po półce, na której były raptem trzy drobinki kurzu. Poza tym ta jędzą nawet weszła na stołek w kuchni, aby przyjrzeć się najwyższym półką, kiedy na niższych nic nie znalazła.

- Burdel, to ma pani syn w pokoju – warknął przez zęby Key, patrząc wilkiem na Jonghyuna, który właśnie wszedł do kuchni, od razu unosząc dłonie w obronnym geście, chociaż nie wiedział za bardzo o co chodzi.

- Mój synek zawsze dba o porządek! – szatynka spojrzała czule w kierunku syna, który odpowiedział niepewnym kiwnięciem głowy. Key wywrócił oczami, uśmiechając pod nosem. Jonghyunowi już nie podobał się ten uśmiech. Co prawda oboje wiedzieli, że brunet nie umie dbać o porządek, jednak to była drugorzędna sprawa.

- Nie chodziło mi o taki typ burdelu – mówiąc to patrzył wyzywająco na kobietę, która prychnęła wyniośle, mierząc go wzrokiem.

- Mówi to osoba, która sama wygląda jak wyciągnięta z domu towarzyskiego – odparła, a Kibum czuł, że powieka mu drga. Miał ochotę się na nią rzucić, bo doprowadzała go do szewskiej pasji. Jeszcze gorzej niż jej kochany, cudowny synek, który jedynie przyglądał się wszystkiemu z boku. Widząc jednak, że blondyn jest bliski wybuchu, postanowił się wtrącić i zmienić szybko tempa, nim jego matka powie coś jeszcze, co zdenerwuje Key.

- Mamo! – krzyknął, stając przed blondynem, uśmiechając szeroko, może nieco sztucznie, do kobiety – Przywiozłaś moje ulubione ciasto?

- Ach! Jak mogłam zapomnieć – mruknęła, uderzając się delikatnie w polik, kręcąc głową z niedowierzania. – Mój Jjongi jest pewnie spragniony dobrej kuchnie, prawda? W końcu kto miałby cię tu karmić, bo chyba nie on – mówiąc to spojrzała na czerwonego ze złości Key za plecami jej syna.

- Bum… Kibum – poprawił się szybko, aby stworzyć pozory dystansu między nimi – pracuje po nocach, więc nie ma czasu na gotowanie. Z resztą jestem dorosły i nikt nie musi dla mnie robić obiadów – Jong próbował wytłumaczyć kochanka przed własną matką. Ta jednak zignorowała go, skoncentrowana na swoim nowym celu – obiedzie.

Po zjedzeniu wspólnego posiłku, pani Kim i jej mąż udali się do miasta, a Jong robił za ich przewodnika, więc Key miał chwilę ciszy i spokoju. Jednak już o godzinie osiemnastej cała ta zgraja irytujących ludzi wróciła. No może ojciec Jonghyuna nie był taki zły, bo w sumie umieli się pogadać, chociaż nie był rozmownym człowiekiem. Przynajmniej Kibum już wiedział po kim brunet ma taki irytujący charakterek. Kiedy cała trójka wróciła, kobieta znowu zaczęła mu docinać, tym razem ze zdwojoną siłą. Key czuł, że jest coraz bliższy wybuchu. Rzuciłby się na nią, przy czym popłakał ze złości i bezsilności.

- Jong, mam tego dość! Twoja matka o wszystko się mnie czepia – blondyn wyciągnął bruneta do kuchni, kiedy tylko nadarzyła się na to okazja. Do tego chłopak nie rozumiał, czemu akurat on. W końcu może pierwsze spotkanie nie było najlepsze, jednak starał się potem być miły, oddał swoją sypialnię i uchyliłby jej nieba, a ona już po kilku minutach zaczęła go obrażać.

- Skąd ja to znam – Jong spojrzał na Key, uśmiechając się przekornie. Mu bynajmniej nie udzielał się kiepski nastrój, więc pozwolił sobie zażartować, co na pewno nie zostanie dobrze odebrane przez blondyna.

- Wal się, Jonghyun – warknął Kibum, któremu z minuty na minutę zaczynało brakować elokwencji w wypowiedziach. To chyba było już zmęczenie. Przy tej kobiecie, cokolwiek nie powiedział, ta zawsze miała ripostę. – Mógłbyś ją chociaż trochę przystopować – dodał już spokojnie, wiedząc, że jeśli jeszcze pokłóci się z Jongiem, to nie uzyska od niego pomocy. – A najlepiej ją stąd wywal – ostatnie zdanie wypowiedział pod nosem. Niestety Jonghyun je dosłyszał.

- To moja matka Kibum, nie mogę jej wyrzucić. Szanuję ją i kocham, więc nie mogę jej wywalić na życzenie kogoś kogo… - przerwał w połowie zdanie, nie wiedząc za bardzo co chciał powiedzieć. Czuł, że głowa zaczyna go boleć.

- Kogo, co? No co? Kim ja w takim razie jestem dla ciebie? – złość zaczęła oślepiać blondyna, kiedy zdał sobie sprawę, że nie uzyska pomocy od kogoś, na kogo najbardziej liczył w tym momencie. – W czym ta stara suka jest lepsza? – Kibum zaczął energicznie wymachiwać rękoma, jak zawsze wtedy, kiedy się denerwował. Jong zacisnął mocno zęby i pięści. I w nim wezbrał gniew, bo cenił swoją matkę, pomimo że była, jaka była.

- To moja matka, a ty jesteś po prostu kimś, kogo pieprzę! – warknął, uderzając pięścią w blat. Jak zwykle, w przypływie złości, wypowiedział o kilka słów za dużo i nie do końca zgodnych z prawdą. Jong wiedział już, że źle zrobił, kiedy spojrzał na blondyna. Key otworzył szeroko usta, zapewne chcąc coś powiedzieć, ale nie był w stanie. Oczy zaszkliły mu się i patrzył na bruneta z niedowierzaniem i smutkiem. Porównywalnym do tego, kiedy pierwszy raz zobaczył Minho.

- A więc tylko tym dla ciebie jestem? – pierwsza słona krople zebrała się w jego oku. – Zwykłym przedmiotem do zaspokajania się? – Key miał nadzieje, że głos mu drży mniej, niż mu się wydawało. Jong otrząsnął się, widząc jak pojedyncza, samotna łza spłynęła po poliku blondyna.

- Bummy, to nie tak – nim jednak zdążył skończyć czy wykonać jakiś ruch, blondyn wybiegł z pomieszczenia, kierując się do drzwi wyjściowych. – Kibum! – brunet pobiegł za nim, lecz nie był wystarczająco szybki, bo chłopak wybiegł już dawno na ulicę, zostawiając za sobą otwarte drzwi. Jong westchnął cicho, wychylając się na zewnątrz, nigdzie jednak nie ujrzał znajomej, jasnej czupryny.

- Kochanie, wszystko dobrze? – zapytała troskliwie kobieta, która pojawiła się w korytarzu, wychodząc z sypialni Key, kiedy tylko usłyszała hałas. Jong spojrzał na rodzicielkę, nie mogąc się pozbyć wrażenia, że słyszy w jej głosie satysfakcję.

- Tak, wszystko dobrze. Idź spać, jesteś pewnie zmęczona – mruknął, zamykając drzwi na dolny zamek, podchodząc do matki, całując ją delikatnie w czoło. Ta kiwnęła głową, znikając w swojej tymczasowej sypialni, podczas gdy brunet pokierował się do salonu, siadając na fotelu, wpatrując się uporczywie w zegar.

***

Było już dawno po północy, kiedy Kibum dotarł do mieszkania. Wyszukał w kieszeni spodni klucze, które na całe szczęście zawsze nosił przy sobie. Nie to co telefon, który został w domu, przez co nie mógł zamówić taksówki. Chwilę mu zajęło nim wysupłał pęk ze spodni. Nim wszedł do środka, obiecał sobie, że zachowa ciszę. Zachował o tyle trzeźwego rozumu, aby nie hałasować. W końcu nie chciał obudzić starej wiedźmy, jeszcze by go ugotowała w piekarniku i podała Jonghyunowi jako przystawkę. W przedpokoju spokojnie i skrupulatnie zdejmował sznurowane buty. Kiedy szedł do swojej sypialni, a raczej Jonghyuna, zobaczył nikłe światło z salonu, a kiedy zajrzał tam, dojrzał, że jego źródło było w kuchni, gdzie zaraz zawędrował. W środku, przy blacie, siedział Jong, który przewiercał go spojrzeniem swoich szczenięcych, brązowych oczu.

- Gdzie byłeś? – zapytał neutralnym, obojętnym tonem Jong. Miał nieco podkrążone oczy, jakby nie spał co najmniej trzy noce. Chociaż może taki był jego urok, a kilka godzin bez snu jedynie powiększały ten niewielki defekt?

- U Onew. Pieprzyłem się z nim, jak na dziwkę przystało – odparł Kibum, nawiązując do ich ostatniej wymiany zdań. – On w porównaniu do ciebie nie traktuje mnie przedmiotowo. Był miły, czuły i kochający. On naprawdę mnie kocha, mówił mi to cały czas – blondyn zaplótł ramiona na piersi, patrząc butnie na mężczyznę przed sobą. Ten zacisnął mocno wargi, zaraz jednak jego twarz złagodniała, kiedy ich spojrzenia się skrzyżowały.

- Nie zrobiłeś tego – pewność w głosie Jonghyuna spiła Kibuma z tropu. Zająknął się, spuszczając głowę, nie chcąc patrzeć na te wielkie, szczere oczy.

- Nie chce popełnić drugi raz tego samego błędu – ton Key zmienił się o sto osiemdziesiąt stopni. Nie było w nim dawnej złości czy wrogości do rozmówcy. Został strach i zwątpienie. Brunet wstał z krzesła przy blacie, podchodząc do blondyna. – Nie chce drugi raz zakochać się w hetero, który prześpi się ze mną kilka razy i zostawi dla jakieś laski, albo kiedy zacznie mi zależeć – Kibum wyglądał w tym momencie tak bezbronnie, stojąc przed Jongiem skulony i zraniony. Brunet nie wiedział co powiedzieć, bo wszystko wydawało mu się zbyt banalne. Jednak nie mógł też zbyt długo milczeć, pomimo że chłopak wolniej kontaktował przez alkohol, nie może nic nie odpowiadać. Poza tym, czy Jong już wspominał, że pijany Key jest cholernie słodki?

- Nie jestem taki, jak Minho – to było jedyne co przyszło mu do głowy, co nie byłoby pustą obietnicą, chociaż nie był pewien, czy jego obietnice względem Kibuma mogłyby być nic niewarte.

- Wiem – odparł od razu Kibum. – Jesteś gorszy. Dajesz mi nadzieje, że się ułoży – Key zaśmiał się cicho, nieco gorzko i histerycznie. Nie odsunął się jednak, kiedy brunet podszedł do niego, aby go przytulić. Jong tulił go, zamykając w mocnym uścisku, scałowując ślady po łzach. Stali tak dłuższą chwilę, aż w końcu to Jong odezwał się pierwszy.

- Gdzie byłeś?

- Najpierw w sklepie. Kupiłem alkohol, ale nie miałem co ze sobą zrobić, więc poszedłem do Onew – Jong, na dźwięk tego imienia spiął się, bo Key wcześniej o nim wspomniał. Wierzył jednak, że ten nie mógł się z nim przespać, ale pozwolił blondynowi dalej opowiadać swoim pijackim bełkotem. – Wypiliśmy trochę i powiedziałem mu to i owo – mruknął Key, wtulając się w bruneta. Wiedział, że nie powinien się przyzwyczajać, ale czuł się dobrze w jego ramionach.

- To i owo? – powtórzył za nim Jong, bo jakoś nie brzmiało to dla niego dobrze, kiedy pijany Kibum mógł opowiadać to i owo.   

- O Minho, o szefie… - zrobił dłuższa przerwę, zerkając na bruneta, aby po chwili ponownie wtulić się w zagłębienie jego szyi – Powiedziałem mu jeszcze o tobie i naszej ostatniej kłótni. Wiem, że nie powinienem, ale byłem smutny, a on zaczął mnie pocieszać. Potrzebowałem czyjeś bliskości, a on był blisko i tulił mnie. Pozwoliłem mu się pocałować, potem.. potem postępował coraz śmielej. Niestety nie byłem w stanie. Wyszedłem i postanowiłem wrócić, ale ciężko mi było znaleźć drogę do domu – Key zaśmiał się ze swojej niezdarności i zerowej orientacji w terenie po pijaku, czego Jong już doświadczył, kiedy którejś nocy musiał go szukać po mieście.

- Czemu nie byłeś w stanie? – to pytanie zaprzątało głowę Jonghyuna tak bardzo, że nie mógł nie zapytać. Chciał usłyszeć odpowiedź i wydusi ją z chłopaka, jeśli tylko będzie musiał. Czyli upiję go jeszcze bardziej, aby był w stanie mówić tylko prawdę.

- Bo jestem idiotą, który nie uczy się na błędach – blondyn uśmiechnął się delikatnie do bruneta. Odsuwając od niego delikatnie, patrząc na niego nieco nieobecnym wzrokiem, zupełnie jakby myślami był zupełnie gdzie indziej. – Co byś czuł, gdybym to z nim zrobił? – dopytał, chociaż sam obstawiał, że brunetowi jest to raczej obojętne. Jednak bardzo się mylił, bo kiedy Jong sobie uświadomił, jak bliski był stracenia go dla innego, coś w nim pękło. Była to krótka chwila, jednak wystarczająca, aby uczucia zalały jego ciało i serce.

- Byłbym zły. Bardzo zły, ale na siebie, że pozwoliłem ci wyjść – odparł, łapiąc chłopaka za rękę, głaszcząc jej wierzch. Key uśmiechnął się w ten cudowny, uroczy sposób, a Jonghyunowi serce zabiło mocniej. – Możemy zmienić trochę nasz układ? – zapytał, a Kibum pokiwał głową, chociaż nie wiedział co Jong chce zmienić, jednak ufał mu. Ufał, że ten nie zrani go. Jonghyun odetchnął kilka razy, szczęśliwy, że chłopak nawet jak się upiję i tak pamięta co się działo poprzedniego dnia. Nie wiedział czy drugi raz uda mu się poprowadzić tą rozmowę z trzeźwym Kibumem. – Odpuśćmy sobie to bez emocji i może dodajmy małą adnotację o wyłączności? Nie będzie nikogo innego w czasie układu – dopytał, na co Key udawał, że się zamyślił, chociaż jasne było, że i tak się zgodzi.

- Niech będzie – odparł, a aby zapieczętować umowę, pochylił się i pocałował bruneta szybko w usta, zapominając o przykrościach sprzed kilka godzin. Jong pogłaskał go po poliku, przymykając zadowolony oczy, opierając czoło o obojczyki chłopaka, wsłuchując się w przyśpieszone bicie serca Key. Ten objął go, czując się coraz bardziej senny i zmęczony. – Chodźmy spać – mruknął, łapiąc bruneta za rękę. Ten jednak zatrzymał się, już chcąc coś powiedzieć, jednak Kibum sam sobie przypomniał, że jego matka jest u nich w domu – Proszę, śpij dzisiaj ze mną. Powiemy twojej matce, że plecy cię bolały i musiałeś spać na łóżku – odparł, a Jong nie mógł się nie zgodzić. W końcu kanapa była mało wygodna, a wizja miłego poranka z Key zbyt kusząca, aby się oprzeć. W sypialni Jonghyuna, Key ściągnął z siebie wszystkie ubrania, poza bokserkami, więc brunet poszedł w jego ślady i już po chwili oboje spali w swoich objęciach. 

______________________________________________________________________________________________

Mam wam kilka rzeczy do przekazania, ale zacznę od początku: 

Chciałabym was przeprosić, że musieliście dłużej czekać, jednak niestety przez nawał pracy nie miałam czasu napisać rozdziału, a z weną też ostatnio było kiepsko. Jednak już skończyły mi się wszystkie sprawdziany, projektu i inne zajmujące czas poza szkolny rzeczy, więc jestem w pełni oddana pisaniu. 

Kolejna wiadomość raczej większości z was nie ucieszy. Jest to już przedostatni rozdział " Jak pies z kotem." Za tydzień wstawię epilog. Potem ruszy "zagraj dla mnie", które postanowiłam zmniejszyć z długości 7 rozdziałów za 3/4. Czemu? Otóż wpadłam na pomysł nowego opowiadania, w które sie wkręciłam niczym w From Hell. Będzie nosiło nazwę " small town, creepy town ". 

No i ostatnia sprawa. Jako, że za tydzień przyjdzie czas na epilog, a zaraz po epilogu wyjeżdżam na plener, to już teraz was pytam o paring jaki byście chcieli do oneshota. Piszcie swoje propozycję w komentarzach. Wybiorę ten z największą liczbą lub taki, który wyda mi się najciekawszy~. No i oczywiście mowa tutaj o SHINee oraz EXO, chociaż inne zespoły też mogą być, jednak niestety nie znam też wszystkich. Jeśli chodzi o EXO, to uwzględniam Krisa, bo dla mnie on nadal jest członkiem zespołu i zawsze nim będzie, ale nie zagłębiajmy się w to. Po prostu chciałam tylko was upewnić, że paringi z Krisem też wchodzą w grę ^^

Na sam koniec chciałabym wam pokazać pracę, którą nadesłała do mnie jjangjjangboy 

Jeszcze raz jej bardzo za nią dziękuję~! <3 

Wszelkie zaległości nadrobię do czwartku najpóźniej.