Jak pies z kotem - 9

9

Nastały dni ciszy. Tej, która Jonghyunowi kojarzyła się z rodzinnymi kłótniami, kiedy to jego zestresowana matka pożarła się z ojcem. Potrafili nie odzywać się do siebie kilkanaście godzin. Rekordem były trzy dni. Zawsze wtedy uciekał na dwór, bo czuł się niekomfortowo w domu. Tak samo było tym razem. Uciekał przed Kibumem, nie wiedząc, czy wytrzyma w jego towarzystwie. Nie rozumiał jego zachowania, własnych uczuć ani tej ich relacji. Niby kiedy się zgadzał wiedział na co się umawiają. To był po prostu seks, bez uczuć czy angażowania się w jakiś sposób. Otwarty układ, podczas którego mogli mieć kogoś, szukać sobie partnerek i kiedy sobie kogoś znajdą, wtedy zrezygnują z ich umowy. Nie powinno w niego tak uderzyć widok Key całującego kogoś innego, bo nie chodziło już o Taemina. Lubił tego dzieciaka, jednak nie było mu go na tyle żal, aby z jego powodu być rozgoryczonym. Tym bardziej, że chłopak pewnie nadal nie był o wszystkim poinformowany. Minho, chociaż pewnie miał wyrzuty sumienia, nie przyzna się do tego co zaszło. Choi był dobrym gościem, dlatego nie zależało mu jedynie na swoim dobrze. Nie chciał wkopać Kibuma, wierząc, że ten po prostu trochę się zagubił we własnych uczuciach. Każdy został w jakiś sposób pokrzywdzony przez ten jeden pocałunek. Trudno jednak było ocenić kto ma najgorzej. Key miał wyrzuty sumienia, bo zawiódł tak wiele osób, łącznie z samym sobą. Choi czuł się źle z tym, że okłamywał Taemina, chociaż go kocha i chce się z nim podzielić wszystkim. No i Jonghyun, który był najbardziej zagubiony ze wszystkich. Był ostatnio nawet w barze ze znajomymi, aby zapomnieć trochę o tej chorej sytuacji, a kiedy jakaś kobieta, całkiem urocza, zaczęła go zaczepiać, on nie umiał się nią odpowiednio zająć. Kibum w jakiś sposób zdominował jego myśli. To nie było dla niego normalne. Nawet przed ich układem, kiedy spotykał się z kobietami, nie myślał o żadnej dłużej niż pół dnia. Podobnie było, kiedy był w stałym związku. Na wspomnienie o Shin, uderzyło w niego wspomnienie ich ostatniego spotkania oraz kłótni. W głowie, niczym echo, odbijały się słowa kobiety. Myślał wtedy o Kibumie, kiedy uprawiali seks? Czy chłopak go w jakiś sposób podniecał bardziej niż kobiety? Owszem, miał piękne ciało, jak na mężczyznę. Do tego przez dystans jaki Key starał się utrzymać pragnął go jeszcze bardziej. To naturalna ludzka cecha, że kiedy coś jest nam ograniczane, my pragniemy tego ze zdwojoną siłą. Dlatego, nawet nie wiedząc czemu, zapragnął mieć chłopaka tylko dla siebie. Nie chciał, aby ktoś inny go oglądał, dotykał. Key miał być tylko jego. Jednak uświadomiono mu, że Kibum nie jest jego. Blondyn jest niezależny, niczym dzikie zwierzę. Niby udomowione, ale nadal nieposkromione. Chodził gdzie chciał, był czyj pragnął być. Jego serce od zawsze było Minho. To uczucie przygasło, niemal się wypaliło, jednak wraz z jego pojawieniem się, coś się zmieniło, a Jonghyunowi się to nie podobało. Chciał, aby to jego Key miał w sercu, aby jemu był oddany.

Jong poczuł delikatny dotyk na ramieniu, jednak nawet nie drgnął, z czego był dumny. Dalej wpatrywał się w laptopa, szykując tekst na wieczorne wiadomości, który miał im wysłać do siedemnastej, czyli została mu niecała godzina. Do tego miał słuchawki na uszach, więc nawet nie wiedział, że Key wrócił. Czuł, że to on. Typowy kwiatowy zapach z niewielką nutą cynamonu unosił się wokół niego. Kibum przesunął dłoń po jego ramieniu do szyi, wydymając niezadowolony usta w dzióbek, bo był bezczelnie ignorowany. Do tego te słuchawki go irytowały. Mimo to spokojnie wsunął palce w miękkie, brązowe włosy Jonghyuna, aby następnie złapał za jedną ze słuchawek, kładąc ją na ramieniu mężczyzny. Jong westchnął cicho, unosząc w końcu na niego wzrok, widząc kątem oka jak ten siada na stole obok niego, głaszcząc delikatnie po włosach, patrząc szczenięco niczym skarcony pies.

- Jesteś na mnie zły, prawda? – dopytał, czując się źle z tym, że Jonghyun go unika od kilku dni. I tak czuł się jak śmieć przez to co zrobił, a zachowanie bruneta było niczym gwóźdź do trumny. Jong odsunął delikatnie jego dłoń, nie chcąc aby to wyglądało jakby go odtrącał, bo nie chciał patrzeć na jego zbolałą twarz.

- Nie, po prostu mnie zawiodłeś – mruknął, zerkając na niego kątem oka, wracając zaraz do pisania tekstu. Wiedział, że blondyn tak szybko nie odpuści i ta rozmowa może potrwać dłuższą chwilę, co za tym idzie musiał robić dwie rzeczy na raz. Key zacisnął usta w wąską linię, wsuwając się głębiej na stół, zakładając nogę na nogę.

- Chodzi o Taemina, czy o coś więcej? – dopytał, nie zdając sobie sprawy, że w jego głosie słychać nadzieję na coś więcej. Oczywiście to była czysta hipokryzja z jego strony, bo sam mówił, że nic do niego nigdy nie poczuje i jest między nimi tylko pożądanie. Czy to przez to, że nie czuł tego silnego ciała nad sobą od kilkunastu dni i wariował? Miał nadzieję, że o to chodzi i niedługo wszystko się ułoży, a wtedy znikną wszystkie te dziwne uczucia. Jong zamilkł na dłuższą chwilę zastanawiając się nad odpowiedzią.

- O Taemina – skłamał gładko tylko dlatego, że nie patrzył na chłopaka. W innych okolicznościach głos by mu pewnie zadrżał. Nigdy nie był dobrym kłamcą i aktorem, dlatego nie umiał występować przed kamerą. W końcu dziennikarz musi być opanowany i przekazywać nawet najgorsze informacje ze stoickim spokojem. On tak nie potrafił, był zbyt emocjonalny i wybuchowy.

- A nasz układ? – dopytał blondyn, zaczynając sobie wyłamywać palce ze stawów, jak zawsze kiedy się stresował i nie wiedział co zrobić z dłońmi. Nie spuszczał przy tym uważnego spojrzenia z mężczyzny, przyglądając się każdemu drgnięciu mięśnia, każdej zmarszczce tworzącej się między brwiami.

- To tylko układ. Sam seks, zero uczuć. Możemy mieć innych partnerów, to otwarta umowa. Dlatego nie obchodzi mnie to czy kogoś całujesz. Chodzi o to, że zdradziłeś Taemina – odparł na wydechu, kłamiąc jak z nut. To już nie był układ typu seks i nic więcej. Bo zawsze podczas zbliżenia przychodzą uczucia. Dobre, złe. Nieważne teraz jakie. Nie są dzikimi zwierzętami, aby kopulować czując jedynie pożądanie. Blondyn zagryzł mocno dolną wargę, odwracając wzrok.

- Tak, sam seks – mruknął, zsuwając się szybko ze stołu, idąc do łazienki. Jong odprowadził go wzrokiem, zwalczając w sobie chęć pobiegnięcia za nim. Wziął kilka głębszych wdechów, zakładając ponownie słuchawkę. Pozwolił pochłonąć się pracy, a kiedy skończył odsunął się na krześle, wzdychając głośno. Zapisał jeszcze plik, wysyłając go do stacji. Zdjął szybko słuchawki, mając dość piosenki, która leciała w kółko od dobrych dwudziestu minut. Wstał, rozprostowując zastałe kości. Rozejrzał się dookoła. Było zbyt cicho. Zaczął szukać Kibuma, jednak nigdzie go nie zastał, a jego butów i kurtki nie było przed drzwiami. Był jednak dużym chłopcem i umiał sobie sam poradzić. Przez resztę wieczoru brunet siedział przed telewizorem, dopóki nie zaczął go morzyć sen. Wtedy przeniósł się do łóżka, zasypiając niemal natychmiast. Niestety miał bardzo płytki sen i obudził go dźwięk otwieranych drzwi. Mimo to dalej udawał, że śpi, podczas gry intruz wsunął głowę do środka ciemnego pokoju, a światło z korytarza wpadało do środka, oświetlając sylwetkę Jonghyuna na łóżku. Key wszedł cicho do środka, zamykając jak najdelikatniej umiał drzwi, uważając przy tym na każdy krok, aby nie wejść na coś. W końcu było wiadomo, że Jong ma wieczny burdel w pokoju. – Jongi, śpisz? – zapytał cicho blondyn, kucając przy łóżku. Brunet nie odezwał się nawet słowem, dalej udając, że śpi. Wiedział, nawet bez otwierania oczu, że blondyn jest nieco podpity. Zawsze wtedy zdrabniał jego imię w taki sposób. Jonghyun liczył, że chłopak, nie widząc odzewu, sobie pójdzie. Key jednak uporczywie kucał przy nim, myśląc nad czymś usilnie. W końcu brunet poczuł jak materac się ugina pod ciężarem ciała gospodarza, a blondyn wsuwa się pod pościel, przysuwając do mężczyzny leżącego na boku. Kibum wtulił się w niego, opierając czoło o tors Jonga. Kreślił przy tym delikatne wzory na jego brzuchu, odrysowując każdy mięsień. Blondyn uwielbiał jego brzuch. Był cudowny w każdym calu.

- Co ty robisz? – zapytał ochrypłym głosem brunet, leżąc sztywno przy chłopaku, który pisnął przestraszony, czując, że został przyłapany. Zaśmiał się cicho, zerkając niepewnie w górę. Widział parę lśniących, brązowych oczu, w których kotłowało się od sprzecznych emocji.

- Udawałeś – mruknął z wyrzutem Kibum, wracając do spokojnego głaskania brzucha bruneta. Ten nie oponował, pozwalając mu robić co temu się żywnie podobało. Oboje milczeli, a Jong, pomimo że teraz tego nie chciał, zaczął czuć rosnące podniecenie, kiedy dłoń chłopaka raz za razem zsuwała się niżej, aby znowu powędrować w górę. – Czuję się zagubiony – zaczął Key, któremu zebrało się na wyżalenie się. Musiał z kimś porozmawiać, a nie miał z kim. Tylko Jonghyun był w temacie. – Wiem, że już go nie kocham. Mimo to nie potrafiłem zdusić w sobie tego uczucia tęsknoty. Wiesz jak to jest, kiedy kogoś kochałeś i wspominasz po rozstaniu wszelkie miłe chwile oraz pocałunki? – dopytał, przesuwając się wraz z Jonghyunem, który ułożył się na plecach, a Key na jego torsie.

- Nie kochałem nigdy – mruknął, chociaż to nie była do końca prawda. Kiedyś była jedna dziewczyna, w której się podkochiwał, jednak nie miał odwagi podejść. Potem to uczucie odeszło, a on zaczął wyrywać każda ładniejszą dziewczynę. To uczucie sprzed kilku lat było podobne do tego co czuł teraz. Czym to było? Fascynacją, pożądaniem, miłością?

- To smutne – podsumował Kibum, patrząc na niego uważnie swoimi kocimi oczami, które były lekko wilgotne. Zastanawiał się nad czymś chwilę, starając się ważyć słowa, wiedząc, że Jonghyun i tak jest już na niego zły, a on nie chciał pogarszać sprawy. – Czy nasz układ jest nadal aktualny? – dopytał, wstrzymując na chwilę powietrze w oczekiwaniu na odpowiedź. Jong spojrzał w sufit, zaciskając mocniej palce na ramieniu blondyna, którego obejmował delikatnie.

- Tak – mruknął, a Kibum wypuścił głośno powietrze, uśmiechając się szeroko. Brunet poczuł delikatny pocałunek na linii szczęki, po czym poczuł dłoń ciągnącą go za włosy pod pępkiem. Syknął cicho, wypinając biodra delikatnie w górę. Wiedział do czego to zmierza. – Nie mam dzisiaj nastroju – wyszeptał, a blondyn wydawał na zasmuconego tą wiadomością, ale zabrał powoli dłoń, kładąc ją na torsie mężczyzny, aby unieść się delikatnie do góry.

- Mam iść? – dopytał chłopak, pewnie, że skoro tego nie robią, to nie powinno go tutaj być. Jong spojrzał na niego, dochodząc do wniosku, że woli pijanego Kibuma, który był o wiele bardziej otwarty w wyrażaniu swoich emocji niż ten trzeźwy.

- Chcesz iść? – odpowiedział pytaniem a pytanie. W końcu to zawsze blondyn wychodził po seksie. Key zagryzł mocno wargę, kręcąc mocno głową. – Dobrze – wymruczał Jonghyun, obejmując mocniej chłopaka, całując go delikatnie w polik. Leżeli razem, wtuleni w siebie, żaden z nich nie odezwał się nawet słowem. Jonghyun jednak chciał jeszcze poruszyć kilka kwestii. – Bummy – wyszeptał, a ten mruknął cicho pod nosem, na znak, że słucha. – Nie pij już. To niezdrowe – odparł, zaczynając go głaskać po odsłoniętym ramieniu, czując jak tego przechodzą dreszcze. Blondyn milczał dłuższą chwilę, nim uniósł się nieznacznie, uśmiechając się nieco smutno w jego kierunku.

- To twoja wina, że znowu zacząłem pić – mruknął, a widząc zaskoczenie na twarzy mężczyzny czuł się w obowiązku, aby mu się wytłumaczyć. – Pojawiłeś się w moim życiu i zaburzyłeś mój spokój – odparł niby z wyrzutem, jednak wydawał się zadowolony. Jego oczy śmiały się i iskrzyły. – Jednak jestem szczęśliwy – wyszeptał cicho, jakby bojąc się wypowiedzieć te słowa na głos. Zaraz ponownie ułożył się na torsie bruneta, wtulając nos w jego szyje. – Przytul mnie – dodał, nim pozwolił opaść powieką i pogrążył się we śnie.

***

Kibum czuł nieprzyjemny, pulsujący ból w skroniach, mimo to zaczął się do tego przyzwyczajać. Ilekroć dorwał się do alkoholu, nie znał umiaru. Zwykle kończyło się to źle. Wpadał w jakieś kłopoty, jak wtedy kiedy pocałował Minho. Teraz jednak czuł się dobrze. Zamruczał cicho, układając się na gorącym ciele bruneta. Dopóki ten spał, a on miał kaca, mógł sobie pozwolić na takie zachowanie. Kiedy już wydobrzeje, wtedy znowu będzie mniej wylewny, jednak to nie znaczy, że mu się na trzeźwo nie podobają takie małe pieszczoty jak przytulanie. To było uroczę i nie rozumiał jak mógł od tego uciekać. Przecież już od początku wiedział, że ten ich układ nie wypali i nie uda się, przynajmniej mu, zachować dystansu. Jednak nie podejrzewał Jonghyuna o takie czułe zachowanie względem niego. Może brunet nie był tak do końca hetero? W końcu jaki ktoś lubiący kobiety, pieprzyłby się z facetem, całował go i tulił tak chętnie? Chyba tylko szaleniec z zachwianiem swojej seksualności.

Jong chciał wysunąć się delikatnie spod chłopaka, aby zjeść coś i przynieść Key coś na kaca oraz wodę. Blondyn, czując ruch pod sobą, zmarszczył niezadowolony nos, łapiąc bruneta za koszulkę, przylegając do niego mocniej. Jonghyun wywrócił oczami, mimo to uśmiechnął się mimowolnie szerzej. Gospodarz uniósł nieznacznie wzrok. Miał przekrwione i podkrążone oczy.

- Nie idź nigdzie, tak jest dobrze – wychrypiał Key, który ledwo mówił przez suchość w gardle. Jong posłusznie ułożył się znowu pod nim, obejmując mocno. Leżeli tak aż do południa, niestety brunet musiał iść do pracy, więc zostawił śpiącego Kibuma u siebie w łóżku. Kiedy przyjemne ciepło, jakim emanował Jonghyun, zniknęło, blondyn wtulił się w jego poduszkę, wdychając jej zapach. Pachniała męsko, ale subtelnie. Działało to uspokajająco i pobudzająco na chłopaka, chociaż teraz myślał jedynie o śnie i odpoczynku. Miał gdzieś pracę i wszystko co go otaczało. Już dawno nie miał dla siebie leniwego dnia, który by całkowicie przeleżał. Kiedy jednak zaczęło robić się gorąco, a brzuch domagał się jedzenia uniósł się ociężale z łóżka. Wyciągnął sobie resztki z poprzedniego dnia, odgrzewając je w mikrofali. Nawet nie zmywał i wrzucił naczynia do zlewu po zjedzeniu. Gdyby nie to, że czuł od siebie alkohol, nie myłby się. Wczoraj wylał nieco piwa na koszulę i teraz ten zapach go drażnił. Po półgodzinnej kąpieli uwalił się w salonie, biorąc pierwszą lepszą gazetę. Czytał właśnie o jakiś tabletkach na odchudzanie, które zabijają, kiedy rozbrzmiał dźwięk dzwonka do drzwi. Zwlókł się z kanapy, idąc do drzwi. Zajrzał przez lufcik, widząc po drugiej stronie blond czuprynę. Nie zastanawiając się wiele, czemu Tae jest u niego, otworzył drzwi. Może przyszedł z ciastem? W końcu był początek miesiąca, a zawsze wtedy chłopak przychodził z domowymi wypiekami, które przywoziła mu mama. Spojrzał jeszcze po sobie, czy wygląda chociaż trochę schludnie, nim otworzył. Taemin słysząc dźwięk zamka uniósł wzrok, wbijając go w przyjaciela. Nim Kibum zdążył się z nim przywitać, chłopak wypowiedział się pierwszy.

- Czy Minho naprawdę cię pocałował? 

_____________________________________________________________________________________________________

Rozdział krótki, jednak ostatnio czuje się tak, jakbym się wypaliła a pomimo wielkich chęci nic mi nie wychodziło... jednak mam nadzieję, że wam spodobał się ten rozdział bardziej niż mnie. 

Za tydzień możliwe, że nie będzie normalnego rozdziału, a oneshot z okazji roku bloga. Chociaż kto wie, może dodam jedno i drugie? Zobaczę czy mi czasu wystarczy. 

Zapraszam też do głosowania w ankiecie.