" Nie jestem jak Minho" - 12. Wyjazd - END

Rozdział niebetowany
___________________________________________________________

- Wyjeżdżam do stolicy – Jonghyun stał przed Kibumem w progu jego domu. W dłoni trzymał jakieś papiery. I pomimo że był szczęśliwy, wizja opuszczenia kochanka napawała go smutkiem. Key pokręcił z niedowierzaniem głową. Wiedział, że w końcu ta chwila nadejdzie. Przecież Jonghyun kończy teraz szkołę i idzie na studia. Tylko idiota zostałby w takim niewielkim miasteczku, jeśli miał możliwość zaistnieć w wielkim mieście. A brunet dysponował takimi predyspozycjami. Z resztą za jego namową wysłał dokumenty do szkoły artystycznej. Z jego głosem niemożliwe by było aby go nie przyjęli. 

- Nie stój tak przed drzwiami, wchodź – blondyn wpuścił kochanka do środka. Zamknął drzwi opierając się o nie. Pomasował skronie, czuł , że niewiele mu trzeba aby dostać migreny. Drugi raz osoba, która kocha wyjeżdża. – Kiedy jedziesz? – dopytał patrząc na papiery w dłoni chłopaka. Zapewne list z uczelni.

- W drugiej połowie wakacji.

- Czyli nie zostało wiele czasu. Pojutrze zakończenie szkoły. Nie wyobrażam sobie jak to będzie bez ciebie – Key spuścił wzrok wlepiając spojrzenie w buty. Objął się przy tym ramionami, jakby było mu zimno.

- Będę cię odwiedzał. Mógłbyś też przyjeżdżać do mnie. Już mam wypatrzone mieszkanie – Jong podszedł do niego, głaszcząc go po ramionach. Key wykrzywił usta w ironiczny uśmiech. Miał jedno wielkie deja vu.

- I tak będzie mi ciebie brakować. Nie będę mógł zasypiać przy tobie, rozmawiać do późna, nie będę słyszał twojego głosu, który otula mnie do snu – blondyn wymieniał po kolei wszystko to co lubił najbardziej we spędzaniu wspólnie wieczorów. Wtulił się w masywne ciało kochanka, wdychając jego odurzający, męski zapach.

- Będziesz zostawać u mnie do późna, nadrobimy wtedy wszelkie braki z całego tygodnia – Jonghyun uśmiechnął się do niego sugestywnie. Odkąd kochali się pierwszy raz, potem robili to niemal codziennie. No może i nie codziennie, bo Kibum był niczym kobieta. Miewał swoje humorki i bóle głowy. Jednak, kiedy miał ochotę na seks, potrafili kochać się aż do rana – To tylko rok – próbował go pocieszyć jeszcze na inny sposób. Był pewien, że kiedy tylko Kibum skończy szkołę, również wyjedzie do Seul. Może nawet dostanie się na tą samą uczelnie? Na pewno zamieszkają razem i może to nieco przerażające, ale Jonghyun nie chciał aby to się kiedykolwiek skończyło.

- Tylko rok – zgodził się z nim blondyn. Nie był tak dobrej myśli jak brunet, jednak trzeba było myśleć pozytywnie.

***

Rok, który zazwyczaj mijał mu w mgnieniu oka, dłużył się niemiłosiernie. A dni z Jonghyune mijały zbyt szybko. W końcu jednak nadszedł koniec rok. Koniec szkoły i nowy początek dla niego i Jonga. Odebrał dyplom i certyfikat zakończenia nauki w liceum. Bał się wyjazdu do wielkiego miasta. Czuł, że będzie tęsknił za rodzicami i Taeminem. W końcu chłopak nadal gnije w liceum, sam jak palec. Bo on i Minho skończyli naukę.

Choi, pomimo że mógł wyjechać, postanowił zostać w mieście. Udał się na tamtejszy uniwersytet. Nadal wahał się między psychologią a sportem. To jednak była drugorzędna sprawa. Tae próbował go przekonać aby wraz z Key pojechał do stolicy, on by sobie poradził sam w mieście. Nie chciał aby kochanek dla niego rezygnował z lepszych studiów. Minho jednak umie być równie uparty co rudzielec. Dlatego, pomimo kilku kłótni, w końcu tym który odpuścił był Tae. Wewnątrz cieszył się z tego, że kochanek z nim zostanie.

Key ze łzami w oczach żegnał się z matką . Nie było jednak już odwrotu. Został przyjęty na studia w Seul. Dostał się do szkoły dla projektantów. W końcu od zawsze to uwielbiał, ciuchy był jego druga miłością.

- Bezpiecznej drogi – kobieta przytuliła mocno syna. Jej włosy sięgały już do ramion i łaskotały przy bliższym kontakcie. Blondynka odsunęła się od chłopaka zerkając na męża, który znosił kolejne walizki. Auto było obładowane ubraniami i rzeczami Kibuma. Chłopak martwił się czy to wszystko pomieści się w kawalerce Jonghyuna. Wsiadł do auta ostatni raz patrząc na doskonale sobie znaną drogę i dom. Miał w końcu wyjechać, poznać nieco świat. Aż na samą myśl o tym szeroki uśmiech wpłynął na jego usta.

Droga trwała ponad dwie godziny. Kiedy zatrzymali się pod nowym domem Kibuma, chłopak wyskoczył niczym z procy. Zabrał jedną z lżejszych toreb biegnąc na górę. Miał własny klucz do mieszkania bruneta. Niestety kochanka nie było w środku. Z drugiej jednak strony mógł się na spokojnie rozpakować i pożegnać z ojcem. Brunet dzień wcześniej zwolnił miejsce w kilku szafkach i w łazience na kosmetyki blondyna.

Key zaczął w pewnym momencie żałować, że ma tyle ubrań. Rozpakowywanie przerwał dźwięk przekręcanego klucza w drzwiach. Blondyn zerwał się z ziemi, biegnąc do drzwi wejściowych. Kiedy tylko zobaczył brązową czuprynę kochanka, rzucił się na niego. Jong, który nie spodziewał się nagłego ataku, omal nie runął na ziemię.

- Kibum – mruknął zaskoczony, przez chwilę próbując zrozumieć co się dzieje. Zaraz objął go mocno w pasie uśmiechając jak głupi – Kibum! – krzyknął donośnie mężczyzna całując chłopaka namiętnie. Key zarzucił mu dłonie na ramiona, oddając pieszczotę. Dopiero kiedy się od siebie oderwali, blondyn zauważył wysokiego chłopaka na korytarzu. Zawstydzony odsunął się od Jonghyuna. Ten dopiero po chwili zreflektował. Odwrócił się do przyjaciela ze studiów uśmiechając do niego przepraszająco. – Wybacz Donghae, innym razem wypijemy razem – szatyn pokiwał tylko głową. Pożegnał się jeszcze ze znajomym, odchodząc w stronę własnego lokum. Kiedy tylko drzwi zamknęły się, Jong niemal rzucił się na blondyna. Przyparł go do ściany wsuwając kolano między uda partnera. Kibum jęknął w jego usta łasząc się do niego całym ciałem. Nie widzieli się prawie miesiąc, oboje byli zbyt zajęci, a napięcie w nim buzowało. Oboje potrzebowali swojej bliskości.

- Sypialnia? – wymruczał Key między pocałunkami. Jong kiwnął głową, podrzucając kochanka do góry. Złapał go pod pośladkami, a blondyn od razu objął go udami. Nie zaprzestawał przy tym namiętnych pocałunków. Na oślep szli w stronę sypialni.

- Kurwa – warknął brunet, kiedy omal nie potknął się o ubrania Kibuma. Chłopak uśmiechnął się do niego przepraszająco, zsuwając się z niego, aby już o własnych siłach dojść do łóżka. Złapał przy tym za kołnierz koszuli partnera, ciągnąc za sobą. Jong mruknął jeszcze coś pod nosem, zaraz jednak objął ciasno blondyna, zaciskając dłonie na jędrnych pośladkach.

Key kiedy wyczuł, że uderzył w ramę łóżka, odchylił się w tył ciągnąc za sobą kochanka. Jong jęknął zaskoczony, w końcu szedł cały czas z przymkniętymi oczyma. Przygniótł blondyna, który był o dziwo zadowolony z ciężaru. Objął Jonghyuna nogami w pasie, nie chcąc aby ten odsunął się chociaż o milimetr. Jong idealnie wyczuł na swoim podbrzuszu, że partner jest już podniecony. Z resztą jak on sam.

Niecierpliwe dłonie Jonghyun wtargnęły pod koszulkę blondyna. Ten czując zwinne i chłodne palce kochanka, wygiął się w jego stronę, mrucząc cicho pod nosem. Tak bardzo za nimi tęsknił, to o nich fantazjował każdej samotnej nocy. To o tych dużych dłoniach, wyrzeźbionych mięśniach i twardym penisie śnił po nocach, budząc się ze wzwodem każdego poranka. Odliczał dni, aż znowu się spotkają, a teraz, kiedy jest w końcu przy nim, nie może zabrać myśli. Jong narzucił tak wielkie tempo, że zamroczony przyjemnością umysł Key nie nadąża za kochankiem.

Kibum starał się nadążyć, oddając każdy pocałunek, reagując na każdą pieszczotę. Był jednak w stanie głównie jęczeć i wzdychać, kiedy Jong pieścił jego męskość przez materiał nieodpiętych spodni. Brunet napawał się widokiem swojego słodkiego Kibuma, który po chwili pieszczoty wydawał się być na granicy.

- Ty też… - wyszeptał cicho, drżącym głosem blondyn, kiedy Jonghyun wsunął mu dłoń pod bieliznę, zaciskając dłoń na członku stymulując go skutecznie. Jonghyun uniósł brew, nie komentując tego odsunął się od partnera. Key przygryzł wargę, zerkając rozognionym wzrokiem w dół na krocze bruneta. Przesunął palcami po wypukłości pod spodniami, w efekcie czego z krtani Jonghyuna wydostało się ciche westchnienie. I on był wrażliwy na dotyk po tak długiej abstynencji.

Spodnie Kibuma wylądowały gdzieś w kącie, wraz z koszulkami ich obojga. Key mając dość bezczynnego siedzenia, popchnął Jonghyuna do tyłu, siadając na jego biodrach. Jong wziął w dłonie ich męskości pocierając je o siebie. Key wierzgał biodrami, co było dla bruneta znakiem, że niewiele mu trzeba. Nie chciał, aby to się tak szybko zakończyło. Dlatego zaprzestał ruchów dłonią, co zaowocowało jękiem cierpienia i zniecierpliwienia ze strony blondyna.

- Jjong – mruknął ochrypłym głosem, drapiąc kochanka po torsie. Ten uśmiechnął się szelmowsko, przewracając chłopaka z powrotem na materac, a następnie na brzuch. Rzadko robili to w takiej pozycji, ale była ona na swój sposób podniecająca. Brunet czuł wtedy, że ma władzę i panuję nad całą sytuacją.

Jonghyun rozsunął pośladki Kibuma jedną dłonią, drugą sięgając do szafki obok łóżka. Wyjął z niej sporą butelkę lubrykantu , niemal całkowicie wykorzystaną. Wylał nieco na własną dłoń, dwoma palcami napierając na zwieracz. Zmarszczył brwi, czując jak te bez większego oporu wchodzą w kochanka. Key zagryzł zęby na poduszce a jego poliki zalał rumieniec. Niedługo jego mała tajemnica wyjdzie na jaw, jeśli już Jonghyun się nie domyślił.

- Kibum, czy ty… - Jong zawiesił głos, wiedział, że Kibum zrozumie jego aluzję. I rozumiał doskonale, bo wydał z siebie nieartykułowane przekleństwo, chowając mocniej twarz w poduszkę. Brunet uśmiechnął się szatańsko, wsuwając  palce aż po knykcie, następnie odszukując prostatę partnera. Znał go już niemal na wylot, dlatego doprowadzenie go do granicy nie zajmowało długo. – Czy robiłeś to sam? Dotykałeś się w tym miejscu? – dopytywał dalej Jong, wiedząc jak to zawstydza kochanka. Jednak jego rumieńce były tym co najbardziej kocha. Wyciągniecie tych informacji z blondyna nie było tak łatwe. W tym celu Jonghyun nie przestawał podrażniać jego prostaty, chcąc z niego wyciągnąć jak najwięcej sprośnych słów i wyznań.

- Ach! – Key krzyknął donośnie, wypinając mocniej pośladki, samemu napierając na palce w swoim wnętrzu, chcąc je poczuć głębiej i mocniej. Jong zatrzymał je, kiedy nie usłyszał odpowiedzi na zadane pytanie. Key w akcie desperacji zaczął gadać jak na spowiedzi. O tym jak mu brakowało uczucia obecności kochanka w sobie. O próbie zaspokojenia się własnoręcznie. Nawet dzień przed ich spotkaniem potrzeby wzięły górę. – Proszę, Jong. Już nie wytrzymam dłużej – jęknął płaczliwie blondyn, któremu palce w swoim wnętrzu nie wystarczały, pomimo że sprawiały ogromną przyjemność. – Wejdź we mnie – błagał dalej Kibum, łapiąc za dłoń kochanka, wyciągając z siebie palce. Wypiął się jeszcze mocniej, przyciągając go za szlufki w spodniach. Jong wykrzywił usta w zadowolony grymas. Wysunął męskość z uwierających go bokserek, zdejmując z siebie spodnie, które niewątpliwie utrudniały mu poruszanie się.

Kiedy powrócił na łóżko, Kibum rozchylił pośladki, zerkając przez ramię na kochanka. Jego oczy były zaszklone, zasnute mgiełką podążania. Jong ustawił się za partnerem, łapiąc u nasady swoją męskość aby nakierować ją na wejście blondyna. Zaczął powoli pchać do przodu. Pochylił się nad Kibumem, łącząc ich usta w czułym pocałunku. Kiedy wsunął się od razu do końca, od razu zaczął się poruszać. Nie oszczędzał Kibuma, który nawet tego nie pragnął. Chciał doświadczyć ostrego, namiętnego i pełnego pasji seksu i takiego właśnie doświadczał.

Doszedł z imieniem kochanka na ustach, opadając wykończony na materac. Jonghyun skończył chwilę później. Przewrócił się na bok, przyciągając do siebie niemal nieprzytomnego Kibuma. Blondyn, niczym kot, wtulił się w ciepłe ciało bruneta. Nieco spocone, jednak oboje byli oblani potem. Leżeli w ciszy, po prostu napawając się swoją bliskością, której im brakowało ostatnimi czasy, a której teraz będą mieć pod dostatkiem.

- Powiedziałem rodzicom, że jesteśmy razem – odparł Jonghyun, po dłużej chwili milczenia. Kibum, który już przysypiał, uniósł się gwałtownie na torsie kochanka, patrząc na niego zaskoczony. Ta wiadomość skutecznie odgoniła wszelkie zmęczenie.

- Nienawidzą cię? A może tylko mnie? Pewnie nie będą chcieli mnie teraz widzieć – Key zaczął gadać jak najęty. Ostatnio coraz częściej mu się to zdarzało, kiedy był zdenerwowany albo zaniepokojony. Jonghyun zazwyczaj wtedy miał problemy z dojściem do słowa. Z resztą tak samo jak teraz, kiedy to blondyn zaczął tworzyć niestworzone historię, jak to ich rozdzielą, wywiozą Jonghyuna gdzieś na Alaskę.

- Kochanie… - Jong dotknął polika partnera, ten jednak gadał dalej, nie zauważając, że brunet chce coś powiedzieć. Jonghyun wywrócił oczami, kręcąc z niedowierzaniem głową. Zbliżył się do panikującego chłopaka, wbijając się w jego usta. To chyba była jedna z niewielu metod, która pozwalała  uciszyć jego ukochanego. – Nikt cię nie zabiję, bo moi rodzice to zaakceptowali. Mama tylko trochę dramatyzowała, że nie będzie mieć wnuka, ale wtedy przypomniałem im, że mają jeszcze córkę. – Jong zaśmiał się perliście, targając swojego chłopaka po włosach. Key uspokoił się nieznacznie, nadal jedna się stresował. W końcu teraz kiedy będą odwiedzać rodziców Jonga albo ci będą przyjeżdżać do nich, będą na niego patrzyli w zupełnie innym świetne. Jednak dzięki temu wszystko stało się o wiele bardziej oficjalne.

- I tak twoja matka mnie zabiję – mruknął, chowając się w masywnych ramionach kochanka. Brunet prychnął pod nosem, szepcząc jeszcze coś o tym, że blondyn histeryzuję, a jego mama go lubi. Kibum po dłuższej chwili uniósł się znowu nieznacznie, z dorodnymi rumieńcami na polikach. Czuł się cudownie w tym momencie i nie chciał, aby to co jest między nim a Jonghyunem kiedykolwiek się skończyło. Widział się przy jego boku za rok, pięć czy dziesięć lat. Nie chciał na razie o tym mówić kochankowi. Nie był jednak świadom, że podobne plany w swojej głowie tworzy brunet.

- Hm? – mruknął pytająco Jong, kiedy blondyn wpatrywał się w niego dłuższą chwilę. Key pokręcił głową, uśmiechając się szeroko.

- Kocham cię – odparł w końcu Kibum, całując kochanka szybko w usta. Jonghyun nie mógł nie uśmiechnął się szeroko.

- Ja ciebie też, Bummmy. Na wieczność i jeden dzień dłużej.

___________________________________________________________

Jest piąta nad ranem, a ja zamiast spać wstawiam dla was rozdział, co jest ze mną nie tak? 

Ok, teraz beż żartów. Jest to już koniec całej historii. Jestem dumna, że udało mi się w końcu napisać coś do końca, ale czuje też pewnego rodzaju smutek i niedosyt. Bo co tutaj dużo mówić - jestem osobą, która mogłaby ciągnąć i ciągnąc opowiadania, ale kiedyś musi nastac koniec. Dla tego opowiadania do ten moment. Może do mnie jeszcze do końca to nie dociera, że w końcu coś skończyłam? 

Jako, że to koniec całego opowiadania byłoby mi niezmiernie miło jakby każdy kto czytał, powiedział chociaż dwa słowa i wypowiedział się co jak mu się czytało, czy przypadło do gustu. Naprawdę by mi to pomogło ;3

Ostatnio też cierpię na niedosyt weny, jednak skutecznie staram się z tym walczyć... I jak zapowiedziałam, po zakończeniu opowiadania, ruszy kolejne. Jeśli będę miała trudności z napisaniem nowego rozdziału SMWK, wtedy spodziewajcie się pierwszych rozdziałów "Zagraj dla mnie" ^^ No i pracuję już nad kolejnym opowiadaniem, o wiele bardziej złożonym niż NNJM czy Zagraj dla mnie. Będzie podobne do SMWK. 

Ok, nie rozgaduje się już. Bo piszę to od niemal 6 minut xd Na koniec chciałabym podziękować wszystkim, którzy komentowali i dodawali mi swoimi wypowiedziami weny, kiedy ta sobie kicała hen daleko ode mnie <3 

Pozostaje mi tylko życzyć miłej niedzieli oraz [wolnego] poniedziałku ^^