From Hell

 

 Prolog 

 Jestem dobry, bo wiem, jak powinni zachowywać się dobrzy ludzie, i ich starannie naśladuję.

7 sierpnia 1888

Irlandzcy emigranci, polscy Żydzi na uchodźctwie, alfonsi, przestępny, alkoholicy i prostytutki. Z tej garstki ludzi składała się najbiedniejsza dzielnica Londynu – East End w Whitechapel. Jest to obszar położony jedynie pięć i pół kilometra na wschód od Charing Gnoss.

Whitechapel zaczęło podupadać kiedy w połowie XIXw. do Anglii zaczęła napływać fala emigrantów, co zaowocowało znacznym wzrostem naturalnym w miastach. Największa ilość ludzi zatrzymywała się w East End, która jest najbiedniejszą dzielnicą opuszczoną przez Boga i Królową. Przeludnienia doprowadziły do zwiększenia przestęp, prostytucji i używek wszelkiego rodzaju. Większość żyję w skrajnym ubóstwie. Statystyki mówią, że obecnie pracuje blisko tysiąc prostytutek i sześćset domów publicznych.

Jednak to tylko statystyki, a te często są mylne. Podobnej myśli jest pewien Londyński policjant ze Scotland Yardu. W końcu nieraz patrolował tamte tereny i widział na własne oczy jak ci ludzie żyją oraz jak bardzo ulicę się przepełnione. Nie jeden raz zostawał zaczepiany przez jakąś dziwkę, jeśli tylko nie miał na sobie munduru. Po przejściu pięciu metrów potrafił zostać zatrzymany jedenaście razy.

Policja miała ręce pełne roboty, bo niejednokrotnie dochodziło do morderstw na tle seksualnym czy rabunkowym. Nikogo nie zdziwił głośny wrzask kobiety, kiedy ta odnalazła swojego kochanka zadźganego, czy płacz dziecka nad zwłokami matki-prostytutki. Było to taką codziennością, że szatyn obawiał się o własne sumienie. Żadne morderstwo już nim nie wstrząsało, nie sprawiało, iż pragnął odnaleźć winowajcę i skazać go na karę śmierci lub wieczne więzienie.

Wszystko się odmieniło kiedy nad ranem do komisariatu nadeszła wiadomość o kobiecie zamordowanej w dzielnicy George Yard. Marta Tabram została odnaleziona nad ranem siódmego sierpnia tysiąc osiemset osiemdziesiątego ósmego roku. Odnalazła ją kobieta, która odprowadzała syna do pobliskiej szkoły prowadzonej przez zakonnice. Kiedy dojechali na miejsce zbrodni zebrał się już spory tłum gapiów. Na widok jaki zastali niektórych policjantów zemdliło.

Szatyn, który posiadał mocne nerwy, nałożył białe rękawiczki, podwijając materiał niebieskiej sukni. Inni policjanci zajmowali się ustawianiem parawanu, który miał ich ochronić przed niechcianymi spojrzeniami.

- I co myślisz? – zapytał jego kolega po fachu, nachylając się nad ciałem, zasłaniając chusteczką usta. Odór, który wydzielała kobieta był okropny. W nocy padało, przez co ciało zaczęło szybciej gnić.

- Liczne rany kłute – mężczyzna zasłonił z powrotem suknię, unosząc wzrok na twarz kobiety. Miała otwarte szeroko oczy i pustym wzrokiem wpatrywała się w przestrzeń. Szatyn zakrył jej oczy, odsuwając się od ciała, aby pozwolić działać lekarzowi sądowemu. Liczył głośno rany na ciele kobiety, doliczając się ich aż trzydzieści dziewięć. Każdy z zebranych nie dowierzał jak okrutnym trzeba być człowiekiem, aby wbić nóż w ciało aż tyle razy. Już teraz szatyn mógł śmiało powiedzieć, że mord ten był niebywale ciekawy i makabryczny w swym okrucieństwie.

Mężczyźnie zostało zlecone przesłuchanie ludzi podczas gdy oficerowie wyżsi od niego rangą zajęli się przenoszeniem ciała do kostnicy w komendzie Scotland Yardu. Szatyn podszedł do kobiety, która odnalazła ciało prostytutki. Nieważne kogo pytał nikt nie mógł naprowadzić go na motyw aby zabić tą kobietę. Prostytutka jak każda inna, a mimo to potraktowana w tak bestialski sposób.

Ciało wsadzono do karawanu, a policja i gapie powoli rozchodzili się każdy w swoją stronę. W tym brązowo włosy chłopak, który od początku całego zajścia stał w cieniu ciemnego zaułka. Pustym wzrokiem wpatrywał się w plecy szatyna, który rozmawiał ze znajomym. Chłopak zmarszczył brwi, wyciągając w kieszeni chustkę, w którą wytarł dłonie ubrudzone krwią. Ostatni raz spojrzał na miejsce morderstwa, nim odszedł w głąb ciemnego zaułka i pozwolił pochłonąć się ciemności oraz demonom w niej drzemiących.

_________________________________________________________________

 Jest prolog następnego opowiadania. Przez następne dwa tygodnie rozdziały będą pojawiać sie regularnie, co dalej? Nie potrafię na to odpowiedzieć. Zbliża się koniec semestru, przegląd i ogólnie wszystko zwala się na raz. Do tego opadł mi nieco entuzjazm względem pisania i prowadzenia bloga. Z czasem może wróci. Następny, pierwszy rozdział, pojawi się w następną niedzielę.