Zagraj dla mnie - Prolog

rozdział niebetowany
_________________________________________________________

Oglądaliście może kiedykolwiek jakiś film akcji, czy komedię i marzyliście aby się przenieść w świat po drugiej stronie ekranu za pomocą jednego życzenia? Jeśli tak, to ja chyba będąc dzieckiem wypowiedziałem jakieś głupie życzenie, przez które tkwię w jakimś komedio-dramacie.

 

Zapytacie dlaczego tak mówię? Jest jeden powód moich udręk. Niezwykle przystojny i charyzmatyczny mężczyzna, którego kocham od… od podstawówki?  Ciekawi was ile lat już darzę uczuciem tego chłopaka? Cóż, ciężko powiedzieć, bo nie pamiętał dokładnie kiedy to się zaczęło, ale obecnie oboje jesteśmy w liceum. Od niemal dwunastu lat nie możemy się rozdzielić.

 

Non stop ta sama klasa, ta sama szkoła. Idzie oszaleć i nie zdziwię się jak któregoś dnia naprawdę ze świruję. Jednak czy można mi się dziwić? W końcu codziennie muszę patrzeć na jego przystojna buźkę, którą mam ochotę niekiedy rozkwasić w momencie w którym zaczynamy się droczyć. 

Oczywiście wszystko po przyjacielsku! Może to was zdziwi, ale jeszcze nigdy się nie pokłóciliśmy. Czasem nazywano nas starym małżeństwem, bo non stop byliśmy wszędzie razem i jesteśmy bardzo bliskimi przyjaciółmi, którzy nie mają jako takich granic w kontaktach miedzy sobą. On oczywiście zawsze żartował z tych porównań do małżeństwa. Mi jednak z czasem przestało być do śmiechu. 

Chyba zakochałem się w nim już pierwszego dnia, więc jeśli ktoś mnie zapyta czy wierzę w miłość od pierwszego wejrzenia, bez wahania odpowiem – tak. Urzekła mnie ta jego charyzma, którą emanował już jako dzieciak. Nie ma się więc co dziwić, że teraz w liceum, zyskał uznanie i popularność oraz autorytet. Tym samym był prezesem komitetu szkolnego. No i kobiety do niego lgnęły. Niczym ćmy do światła, pomimo że to mogło je zabić. Były naiwne myśląc, że mój drogi przyjaciel zwróci na nie uwagę. 

Nie wiedziałem co prawda jakiej był orientacji. Nigdy nie miałem okazji go o to zapytać. Zgaduję jednak, że raczej odtrącał je, bo nie lubił związków, w które nie mógłby się zaangażować w pełni. A przez wszystkie swoje obowiązki nie było nawet możliwości, aby mógł się skupić na dziewczynie. 

To pozwalało mi dalej trwać w tym cudownym stanie, podczas którego okłamywałem samego siebie, że może kiedyś nadejdzie mój dzień i moja szansa. Wtedy stworzymy idealny związek oparty na naszej przyjaźni.

Nie dopuszczałem do siebie myśli, że i on kiedyś kogoś pokocha. A nastąpiło to szybciej niż się spodziewałem…

_________________________________________________________

Witam, wiem, że nie spodziewaliście się tak szybko czegoś nowego, ale prolog przyszłego opowiadania jakoś tak szybko mi się napisał ^^

No i mam drobną informację, która może was nie ucieszyć. Jest możliwe, że w niedziele nie dodam rozdziału. Jadę na dwa dni nad pomorze do rodziny i nie wiem czy uda mi się napisać wtedy rozdzial. Postaram się co prawda napisać, jednak wolę was uprzedzić o ewentualnych zmianach, bo bardzo nie lubię się spóźniać, nieważne czy to spotkanie czy nowy rozdział ;3 

To chyba tyle, mam nadzieję, że nowe opowiadanie ( które ruszy od razu po SMWK ) was zainteresowało. ^^

Do zobaczenia ( mam nadzieję ) w niedziele i udanego dnia kochani~!