"Nie jestem jak Minho" - 3. Chciałem Cię poznać.

3. Chciałem Cię poznać.

Kibum przeglądał szafę, pieszczotliwie dotykając swoich najdroższych ubrań.

- Chciałbym was dzisiaj założyć…a nie tą czarną szmatę – Kibum spojrzał krzywo na mundurek leżący na łóżku. Zasunął drzwi, patrząc na swoje odbicie. Dotknął fioletowych sińców nieszczęśliwy. Pomimo że już nie bolały, nie wyglądały zbyt zachęcająco.

Blondyn wyszedł nieco spóźniony z domu, idąc najszybciej jak umiał. Zdążył niemal w ostatniej chwili wpaść do klasy. Wszyscy wstali, witając się z nauczycielem . Kiedy usiadł zobaczył kartkę , która została rzucona zza jego pleców. Obejrzał się za siebie, zerkając na szatyna . Ten patrzył dalej w książkę . Odwrócił się do tablicy, biorąc kartkę między palce. W środku znajdowała się wiadomość o następującej treści: „Na przerwie idź na dach”. Obrócił jeszcze kilka razy kartkę. Nic więcej jednak na niej nie znalazł .
Odwrócił się jeszcze kilka razy nim zadzwonił dzwonek. Minho zerwał się z miejsca, zabierając książkę ze sobą i wychodząc z klasy. Key spakował wszystko szybko, wybiegając z pomieszczenia za szatynem. Jednak nie zobaczył go nigdzie. Pokierował się na dach, tak jak go poproszono. Im bliżej był celu, tym mniej osób kręciło się w tamtych rejonach. Stanął przed wielkimi drzwiami, otwierając je z trudem. Oślepiło go jasne światło. Kiedy wzrok się przyzwyczaił, zobaczył na dachu szatyna z klasy oraz nieznanego mu blond chłopaka. Wyszedł na zewnątrz, podchodząc do mężczyzn. Wyciągnął kartkę w jego stronę, patrząc na nich z góry.

- Ty to napisałeś ? – szatyn kiwnął głową, pokazując mu gestem dłoni aby usiadł, Key jednak pokręcił przecząco głową, zaplatając ręce na piersi. – Czegoś potrzebujesz? – śledził uważnie ruchy szatyna, będąc może nieco przewrażliwiony. Jednak po ostatnich wydarzeniach miał prawo być nieufny.

- Chciałem cię poznać. – odparł krótko chłopak, wstając z ziemi i wyciągając do niego dłoń – Choi Minho. – Kibum patrzył nieufnie na wyciągniętą dłoń, ściskając ja jednak zaraz. – A to jest Taemin . – Minho wskazał na blond chłopaka siedzącego na ziemi i uśmiechającego się do nowego znajomego wesoło. Aż sam Key nie mógł nie odwzajemnić gestu.

- Właściwie, to ja chciałem cię poznać – Taemin miał naprawdę miły i delikatny dla ucha głos. – Dwa dni temu widziałem jak wpadłeś na Heechula. Chyba mu podpadłeś . – Lee poklepał miejsce koło siebie, zapraszając Kibuma aby ten usiadł. Key wykonał jego prośbę. czując już sympatię do tego drobnego chłopaka. Może dlatego, że był podobny do niego? – Martwiłem się o ciebie. Tym bardziej, kiedy Jonghyun hyung zapytał o ciebie . Ja go lubię, ale potrafi być naprawdę niemiły. Jednak my cię ochronimy! Może nie przed wszystkimi, jednak na pewno Minho uda się wpłynąć na Jonghyuna. Prawda? – Taemin gadał jak najęty, łapiąc Choiego za rękaw koszulki  i patrząc na niego szczenięco. Key czuł się jakoś dziwnie, więc postanowił zmienić temat.

- A jak było z tobą? Też miałeś problemy ? – Tae przeniósł wzrok na rozmówce, kiwając głową.

- Tak, kiedy przeniosłem się tutaj niecały rok temu, od razu się zaczęli mnie czepiać. Heechul uwielbia znęcać się nad słabszymi, którzy próbują wybić się z tłumu lub robią to nawet nieświadomie przez swój wygląd. – w tym momencie chłopak wskazał na swoje włosy, które były jedynie nieco ciemniejsze niż te Kibuma. - Jednak… - blondyn spojrzał nieśmiało na przyjaciela – Minho hyung mnie obronił.

- Niestety nie zdążyłem i ścieli Ci włosy. Przepraszam – Choi pogłaskał siedzącego koło niego chłopaka. Ten zarumienił się lekko, oblizując nerwowo usta.

- Nic się nie stało. I tak miałem je skrócić – zaśmiał się nieco smutno, zerkając na niczego nie rozumiejącego Kibuma – Miałem wtedy długie, blond włosy aż do ramion . – Taemin czuł się w obowiązku wytłumaczyć mu.

- Ścieli Ci je ?! Jaka szkoda… - Key westchnął, wyobrażając sobie jak uroczo chłopak musiał wyglądać w długich włosach.

- Gdybyś wtedy widział hyunga… - Tae zerknął na przyjaciela. – Był taki wściekły , niczym rozjuszony byk . – blondyn położył dłoń na jego kolanie, patrząc mu w oczy. Kibum czuł jakąś dziwna erotyczną aurę między nimi. Postanowił jednak nie komentować tego, nie chcąc wyjść na wścibskiego.

- Porozmawiam z Jonghyunem, jednak nie wiem czy ustąpi. – Choi zerknął na Kibuma, przytulając do siebie Taemina.

- Dziękuję – Key uśmiechnął się do nich, czując się lżejszy na duchu. 

***

Key sprzątał salę po lekcjach. To była jego kara za opuszczenie zajęć kilka dni temu. Blondyn oparł się na szczotce, wzdychając ciężko i ocierając czoło. Wszystko było pozamiatane, ławki ustawione równo a tablica wyczyszczona . Schował więc miotłę do szafy, zabierając swoje rzeczy. Za oknem było już ciemno, nie tylko przez późną porę ale również deszczowe chmury. Kiedy miał już wychodzić, podszedł jeszcze do szafki, aby zmienić obuwie. Jednak, kiedy ją otworzył z jej wnętrza wypadła masa śmieci, skórek po bananach oraz zapisanych karteczek. Podniósł jedną, na której widniał napis „ wynoś się stąd”, na kolejnych były podobne treści. „ Nie chcemy cię tu!” , „ nie ma miejsca dla ciot”. Key ukląkł, oglądając każda po kolei . Z każda kolejną coraz więcej łez zbierało się w jego oczach. Kiedy skończył, słone krople ściekały już po polikach.
Zabrał wszystkie karteczki i śmieci, po czym udał się z nimi do najbliższego śmietnika. Musiał jednak wrócić jeszcze raz, ponieważ nie udało mu się zebrać wszystkiego od razu. Kiedy robił druga rundkę, zderzył się z Jonghyunem. Brunet złapał go za ramiona, kiedy Key zachwiał się niebezpiecznie do tyłu. Blondyn wypuścił wszystko z rąk, patrząc załzawionymi oczami na chłopaka. Jong miał nieco wilgotne włosy , zapewne po prysznicu . Kibum na jego widok rozpłakał się jeszcze bardziej, wtulając się w bruneta. Ten patrzył zszokowany na blondyna, obejmując go odruchowo.

- Kibum ? – Jong wplótł palce we włosy chłopaka, głaszcząc go uspokajająco.

- Mam już dość – blondyn pociągnął głośno nosem. – Jonghyun – Key odsunął się od niego, patrząc mu w oczy. – Proszę… pomóż mi. – chłopak postanowił postawić wszystko na jedną kartę. Był już na granicy wytrzymałości. Nigdy nie był gnębiony , ponieważ nie chodził do szkoły. Nie był na tyle silny. A wiedział , że tylko ten chłopak, stojący przed nim, może mu jakoś pomóc. Jong odwrócił wzrok, drapiąc się po karku .

- Ja … nie wiem – Kibum zauważył w tym swoją szansę. Skoro się wahał jest nadzieja, że się zgodzi.

- Rozumiem – chłopak uśmiechnął się smutno do niższego mężczyzny. – W końcu nie musisz tego robić. I tak już tyle razy mi pomagałeś. – zaczął zbierać papierki z podłogi ze spuszczoną głową. Jonghyun przeklinał się patrząc na kruchą , trzęsąco się postać chłopaka. Schylił się po jedną z kartek krzywiąc się na jej treść. Podał ja już wyprostowanemu Key , który odebrał ja od niego, skinięciem głowy żegnając się.

- Nie powiedziałem „nie”… - Key uśmiechnął się triumfalnie pod nosem. Pokonał jeszcze kilka kroków wyrzucając śmieci i dopiero podchodząc do bruneta. Zagryzł nieśmiało wargę, patrząc na niego z wdzięcznością. Jonghyun odwrócił wzrok czując się jakoś dziwnie . – Chodź już lepiej. Zaraz zamykając szkołę. - Obydwoje zamknęli już swoje szafki, wychodząc z budynku.

- Wrr, pada - na ten widok brunet skrzywił się mocno.

- M..Może.. - zaczął nieśmiało Key - Zabiorę Cię do siebie do czasu aż deszcz nie minie? Przy okazji oddam Ci koszulkę – Jong spojrzał na niego unosząc brwi w górę. Kibum speszył się . – Mieszkasz chyba dalej…a do mnie jest pięć minut. – Jonghyun chwile nad tym rozmyślał patrząc wysoko w niebo.

- Prowadź – Key złapał bruneta za rękę ciągnąc go za sobą. Biegli przez deszcz po dwóch minutach docierając do domu blondyna. Kibum otworzył drzwi, wbiegając cały mokry do środka a za nim Jong. Oddychali ciężko patrząc na siebie. Po czym Key wybuchł głośnym śmiechem. Brunet spojrzał na niego zszokowany, jednak sam zaczynając się śmiać. Chłopak miał niezwykle zaraźliwy śmiech. Kiedy się uspokoili Kibum zdjął buty.

- Chodź na górę. Dam ci coś do przebrania. – brunet poszedł za chłopakiem, jego wzrok powędrował automatycznie na krągłe pośladki, do których teraz był przyklejony cienki materiał spodni. Key otworzył przed chłopakiem drzwi do swojego pokoju. Jong rozejrzał się po pomieszczeniu zaciekawiony. Był wyjątkowo duży. Przy jednej ze ścian znajdowało się łózko, na przeciwległej wielka oszklona szafa oraz wiele półek na których znajdowały się płyty, biżuteria i magazyny. Brunet chciał usiąść na łóżku, powstrzymał się jednak w ostatnim momencie, przypominając sobie, że jest cały mokry. Key w tym czasie rozsunął wielką szafę szukając w niej czegoś. Jonghyun aż gwizdnął widząc ilość ciuchów.

- Kolekcjonujesz je czy co? – brunet dotknął różowej kurtki z licznymi ozdobami.

- Coś w tym stylu – Kibum uśmiechnął się wyjmując koszulkę chłopaka oraz dresy. Podał to wszystko mężczyźnie. – Jak wyjdziesz pierwsze drzwi na lewo to łazienka. – blondyn pokazał dłonią jakby miało to jakkolwiek pomóc. Jong kiwnął głową, opuszczając pomieszczenie. Łazienka była spora a na umywalce leżała tona kosmetyków. Przez chwilę pomyślał nawet, że to damska łazienka, jednak perfumy oraz żel pod prysznic sprowadziły go na ziemię.

- No tak.. - odparł, zakładając ostatnią część garderoby i wieszając mokre ciuchy na sznurkach. Wyszedł, oczywiście dwa razy się wracając, gdyż nie opanował jeszcze rozkładu tego domu, po czym wszedł do odpowiedniego pokoju, w którym blondyn dopiero był w połowie przebierania się. Nie zauważył go, nadal wlekąc się z zakładaniem koszulki, siniak na jego brzuchu był ogromny. Jonghyun przyglądał mu się w skupieniu, widać było, że ból chłopaka go ruszał. W końcu podszedł powolnym krokiem w jego stronę.

- mm, Kibum.. - na jego słowa, chłopak aż podskoczył - Mokre rzeczy powiesiłem na sznurkach w łazience, ok?

- j-jasne . – zająkał się blondyn zakładając do końca koszulkę i zakrywając siniaki. – Masz może ochotę na coś ?

- Właściwie to… jestem trochę głodny, jeśli to nie byłby problem abym coś przekąsił u ciebie .

- Żaden! – zaprzeczył od razu energicznie Kibum, poprawiając jeszcze włosy w lustrze, łapiąc 

bruneta za ramiona wypychając w pokoju. Poszedł szybko na dół a za nim jego gość.

- Może poczekaj w salonie a ja zrobię coś ciepłego i kanapki ? – Jong usłyszał głos gospodarza zapewne z kuchni kiedy był już w holu.

- Jasne. – brunet poszedł przed siebie z nadzieją , że trawi do celu. I nie przeliczył się. Usiadł na kanapie, a raczej się na niej rozwalił zmęczony dniem , a do tego pogoda na zewnątrz nie dodawała optymizmu. Przymknął na chwilę oczy, otwierając je jednak z niemałym trudem, kiedy usłyszał zbliżającego się blondyna. Zobaczył jak przed nim ląduje talerz z kanapkami oraz dwa kubki herbaty. Po czym Key pobiegł jeszcze po łyżeczki i cukier.

- Nie wiedziałem ile słodzisz . – wyjaśnił, kładąc trzymany pojemniczek i sięgając po pilota. Po czym usiadł koło bruneta, łapiąc między dłonie ciepły kubek. Katem oka zauważył , że trzy czubate łyżki z cukrem zostały wsypane do kubka.

- Kibum … jedno mnie zastanawia … - Jong wziął jedną kanapkę jedząc powoli .

- Hm ? – mruknął chłopak przełykając herbatę.

- Czemu nadal nie ma twoich rodziców ? – Key zerknął na własne kolana, następnie przeniósł spojrzenie na rozmówce.

- Zazwyczaj jestem sam. Wcześniej co prawda była zawsze mama , jednak wtedy się nią opiekowałem i przez to nie chodziłem do szkoły. Jednak przez pewne okoliczności nie może już być w domu . A ojciec pracuje długo i albo wraca bardzo późno, albo nocuje w hotelach. – Kibum patrzył w swoje odbicie w herbacie, kręcąc nim. Jong milczał nie wiedząc co ma powiedzieć .

- Czy… - chłopak się zaciął - Twoja mama nie żyje? - Blondyn uniósł brwi do góry, przełykając herbatę którą miał jeszcze w buzi.

- Nie, nie. To nie tak, ona.. jest chora i nie może przebywać w domu ze mną, ponieważ nie jestem w stanie otoczyć ją odpowiednią opieką lekarską.

- Ah, więc to tak - odpowiedział nieco speszony, jednak kamień spadł mu z serca, głupio by mu było gdyby było inaczej - Rodzice nie martwią się, że zostajesz sam praktycznie na całe dnie?

- Mmm, mama owszem, dzwoni do mnie codziennie nawet po kilka razy - blondyn nabrał rumieńców kiedy uśmiechnął się pod nosem - jej głos mnie uspokaja, jest pełen radości i optymizmu, tylko i wyłącznie dla niej wytrzymuję pobyt w tej szkole. Ojciec praktycznie się mną nie interesuje. To chyba przez chorobę mamy. Sądzi, iż wychował silnego mężczyznę, który da radę wszystkim przeciwnościom losu, dlatego kiedy tylko ma wolną chwilę jedzie do mamy, a mnie odwiedza tylko późnym wieczorem by zobaczyć czy już śpię, to wszystko. – Jong poczuł jakieś nieprzyjemne ukłucie w sercu widząc smutny wyraz twarzy blondyna. Znowu zapadła chwila ciszy po której Jong przygarnął zszokowanego blondyna do siebie, przytulając mocno. 

- Obronie cię, przynajmniej na tyle na ile mogę. – wyszeptał cicho przez zaciśnięte gardło. Nie wiedział jak to zrobi, nie miał żadnego planu, nie wiedział też dlaczego to powiedział. W końcu zna go kilka dni, rozmowy które odbyli można policzyć na palcach. Nie powinien się nim interesować.  Mimo to czuł się za niego odpowiedzialny. 

 Czy tak się czułeś Minho kiedy postanowiłeś obronić Taemina ?  - Jong zapytał sam siebie, patrząc na blond czuprynę polegująca na jego ramieniu. Patrząc na niego odczuwał swego rodzaju ciepło rozlewające się po sercu. Chłopak był niczym mały spłakany kociak, który trafił miedzy wściekłe psy. A on pomimo tego, że wygląda jak typowy osiłek, miał słabość to wszystkiego co słodkie i bezbronne. 

- Dziękuję … - Key wyszeptał cicho, bawiąc się koszulka nowego znajomego.

 _____________________________________________________________

No i już mamy trzeci rozdział.. niestety nie był betowany. W miarę możliwości sprawdziłam błędy, jednak jest już po północy i nie wszystko jestem w stanie teraz wyłapać ;< 

Następny rozdział będzie jeszcze wcześniej niż tydzień temu, bo już w sobotę. Jednak wam to raczej nie przeszkadza ;3

W odpowiedzi na komentarze: 

Marta K - Ojej, to faktycznie najdłuższy komentarz jaki kiedykolwiek u mnie zostawiłaś O_O niemniej cieszy mnie to, bo jak sama powiedziałaś, takie dają najlepszego kopa ;3 Dziękuję tez za zrozumienie i troskę <3 Co do Jonghyuna to racja, coś jest w tym, że musi udawać takiego twardego. Jednak, chociaż ja pisałam to opowiadanie, miałam ochotę sama mu nakopać za to jak potraktowali Kibuma ;< Co do siniaków Kibuma i krwiaka na brzuchu czy innej części ciała... nie jest on wykluczony. Moja znajoma uderzyła się delikatnie w ramie i już miała krwiaka na pół ramienia o.o A nasz Bummy jest niezwykle delikatny ;<  Co do twojego pytania o mój wiek, prawie idealnie zgadłaś. ;3 W sobote kończe 18 lat. Jednak nawet jakbym była młodsza nie miałabym Ci za złe, że mnie postarzasz. Wręcz przeciwnie, cieszyłoby mnie to xD 

Datenshi189 - Fakt, sam moment jak jonghyun go niósł był uroczy, jednak pobicie... już niekoniecznie xD Jednak trzeba nieco wycierpieć, bo w nagrodę taki uroczy mięsniak jak Jong zajmie się twoimi ranami :> Co do Key grajacego w koszykówkę... cóż, wiem, że to dziwne, bo sama byłam sceptyczna co do tego kiedy ostatnio po dwóch latach czytałam te rozdziały, jednak... Kibum znowu nie jest taki beznadziejny w sportach. W końcu trenował jakiś rodzaj wodnej piłki i jest naprawdę silny [ nie wiem czy oglądałaś rebellion maknae, ale tam było widać jaki jest silny i zręczny ;3 ] Co do wątku o lenistwie... współczuje schodów. Ja mam jednopoziomowe mieszkania, a nawet pójście do kuchni to czasem wyzwanie. Potrafię głodna siedzieć do czasu aż mama nie wróci z pracy i nie zrobi obiadu. Sama bym to zrobiła, ale potrafię rozgotować nawet wodę xD Mam tez nadzieję, że rozdział się podobał :3 

i_want_youu - Onew pojawił się w poprzednim rozdziale, a teraz Taemin i Minho ;3 Nie jestem tez pewna czy można nazwać to grą na dwa fronty, jednak o tym się przekonasz w dalszych rozdziałach gdzie Jonghyun będzie musiał wybrać między, którymś z nich. Kibum lub swój "gang". ;< Trzymajmy jednak kciuki aby wybrał Kibuma! 

Aleksandra Kim - Ojej, smutno mi, bo tutaj też jest 2min ;< Mam nadzieję, że to mimo wszystko nie zniechęci cię do czytania, chociażby dla samego JongKey ;3 

Fumi Yamato - Chyba Kibum to najlepsza ofiara do wszystkich opowiadań. Łatwo się go krzywdzi, jest w końcu taki emocjonalny i wrażliwy ;< Jednak zawsze na kończy czeka go happy end. Mam nadzieję, że i tym razem tak będzie ;3 

Alex JoRea - Och, po pierwsze witam. Chyba pierwszy raz widzę Cię u siebie :3 Mam nadzieję, że po tym rozdziale zaczęłaś nieco lepiej o nim myśleć. W końcu nie taki straszny diabeł jak go malują :D Sam tytuł zostanie wytłumaczony dopiero w ósmym rozdziale. Dlatego proszę o cierpliwość, bo nie chce mieć na sumieniu twoich nieprzespanych nocy xd a czy namiesza... raczej więcej namierza Onew czy sam Jonghyun ;3  

Ritsu Senpai - witaj, dobrze cię widzieć z powrotem. <3 Chyba każdemu go szkoda, poza Datenshi xD Ciesze się też, że się podoba. ;3 tak poza tematem nie zaczełam twojego nowego opowiadania, ale nadrobię to z czasem, bo widziałam tam chyba 2min ;3

Maknae Star - Och, dziękuję <3 Ciesze się, że widać poprawę. Jakby tak nie było chyba bym się załamała ;< I ty chyba jako jedyny widzisz w pozytywnym świetle Jonghyuna [ no moze jedna z niewielu xd ] Dokładnie to Heechul uparł się na naszego Bummiego, jednak dlaczego to robi [ i wiele więcej rzeczy mu uczyni ] wyjaśni się dopiero w 8 rozdziale dopiero. ;x 

Okey, jeszcze na koniec chce powiedzieć, że w dziale "wieloczęściowe" pod opowiadaniem "nie jestem jak Minho" pojawiła się lista rozdziałów z ich tytułami. Na razie jest tylko do 9, bo na tym aktualnie skończyłam. Na koniec che podziękować za tak liczne komentarze, które pomagają mi dla was pisac kolejne rozdziały <3 

Do zobaczenia w sobotę kochani *wysyła wszystkim całusy*