From Hell

X

Jak łatwo zwyczajny lęk zmienić w obłęd.

1 października 1888r.

Minho wpadł niczym oparzony do swojego biura. Był od ponad dwudziestu czterech godzin na nogach.  Jednak, co dziwne, nie odczuwał zmęczenia. Tyle się działo! Najpierw znalazł ciało prostytutki, przez zmasakrowaną twarz ciężko było oszacować jej wiek. Potem dowiedział się o drugim zabójstwie. Kiedy tam zmierzał spotkał Taemina. W sumie nie wiedział co teraz będzie, jednak uznał, że będzie zawracał sobie tym głowę, kiedy już nieco odsapnie.

- Przepraszam – krzyknął, omal nie wpadając na jakiegoś młodziutkiego stażystę. Obejrzał się jedynie za siebie, szybko szukając kluczy. Dłonie mu się trzęsły, jednak w końcu wsunął klucz, przekręcając zamek. Zaczął przetrząsać dokumenty, szukając listu. Kiedy zobaczył jedno z ciał, od razu zaświtało mu coś w głowie. Westchnął, pocierając oczy, czując, że powoli zaczyna mu się obraz rozmazywać. – Cholera – mruczał pod nosem, otwierając kolejne szuflady. Zmrużył oczy, kiedy oślepiło go słońce, wiszące wysoko na niebie. Choi był tak pochłonięty poszukiwaniami, że nie zauważył Tae stojącego w drzwiach z wielką walizką. Rudzielec oparł się o framugę, przyglądając się z delikatnym uśmiechem szatynowi. – Jest! – krzyknął, łapiąc za list, który dwa dni wcześniej podsunął mu przyjaciel pod nos. Przesunął wzrokiem po tekście, zatrzymując się na chwilę na momencie z ucięciem ucha. Czy to nie dziwne, że w liście autor wspomniał o uchu, a u jednej z ofiar odnotował brak tej części ciała. Uniósł wzrok, napotykając rozbawione, figlarne spojrzenie rudzielca. Podszedł do niego, całując szybko w usta. – Rozgość się – odparł, wybiegając szybko z pomieszczenia, próbując złapać pierwszą lepszą osobę, która będzie w stanie mu pomóc.

Tae dotknął swoich warg, przygryzając je. Powstrzymał cisnący mu się na usta uśmiech, patrząc rozmarzonymi, wilgotnymi oczami przed siebie. Czyżby w końcu miało się między nimi ułożyć? Usłyszał jeszcze z oddali donośny głos Minho, który karze zanieść list do drukarni, aby udostępnili jego odbitkę w gazecie, w nadziej, że ktoś pozna pismo mordercy. Wszystko wydawało się iść w dobrą stronę.

Kiedy Choi znalazł już idiotę, który zająłby się za nim wydaniem faksymilu i poleceniem do drukarni, mógł wrócić do Taemina, który siedział przy jego biurku, bawiąc się kartką papieru składając ją w łabędzie ze skupioną miną. Minho uśmiechnął się rozczulony, czując ciepło na sercu na ten widok. Tae skończył swoje dzieło, pokazują je przyjacielowi. Szatyn podszedł do Tae, głaszcząc go po ramieniu, nachylając nad nim. Rudzielec wpatrywał się niczym zahipnotyzowany w hebanowe oczy Choi. Mężczyzna już miał złożyć czuły pocałunek na ustach chłopaka, wtedy jednak wparował do pokoju młody stażysta, którego niechcący potrącił jakiś czas temu. Chłopak zająknął się, odwracając od razu wzrok.

- Najmocniej przepraszam! Nie chciałem przeszkadzać ale pan Phil prosił, aby to panu przekazać – wydukał na jednym wydechu, wyciągając w stronę Minho świstek papieru. Szatyn podszedł do chłopaka, odbierając od niego kartkę, która okazała się kartą pocztową, zaadresowaną na adres komisariatu. Choi spojrzał na datę stempla. Z dzisiejszego poranka.

- Dziękuję, możesz odejść – mruknął szatyn, a młodziutki chłopak pokiwał szybko głową, odchodząc niczym goniony przez stado krów. Minho przekręcił papier, czytając uważnie treść*. Zabluźnił pod nosem, a Tae spojrzał na niego zmartwiony. – Ej, wracaj tutaj! – krzyknął, wychylając się. Chłopak, który przyniósł pocztówkę, wrócił z pytaniem w oczach. – Daj to komuś aby wykonał faksymile – mruknął, wręczając mu kartkę. Ten kiwnął głowa, kłaniając się krótko. Minho zamknął za nim drzwi, podchodząc do Taemina. Uwiesił się na nim, obejmując mocno w pasie, kładąc głowę na jego ramieniu. Nie wiedział co myśleć o tym liście. Stempel był dzisiejszy, autor podpisał się w ten sam sposób co poprzednio i do tego opisał morderstwo.

- Nie myśl o tym tyle – wyszeptał Tae Minho do ucha. Choi był już tak nieprzytomny, że nawet nie wiedział, iż wypowiada swoje myśli na głos. – Chodźmy do domu – dodał z szerokim uśmiechem Tae, odsuwając delikatnie przyjaciela, patrząc na niego oczyma pełnymi iskier radości.

- Tak, do domu. Wspólnie – dodał szatyn, głaszcząc chłopaka po poliku. Taemin wtulił się w rękę, kiwając mu głową. Widział jaki ten jest padnięty i już ledwo trzyma się na nogach, kiedy adrenalina powoli znikała z jego krwi, niwelując efekt pobudzenia. Rudzielec zostawił na razie w biurze walizkę, prowadząc Minho do mieszkania, w którym mieli zacząć ponowie wspólne życie.

***

4 października 1888r.

Kibum potargał nieco za długie włosy. Powinien poprosić Jonghyuna o to aby go podciął? Trochę szkoda było mu pieniędzy na fryzjera. Z drugiej strony obawiał się wręczyć ostry przedmiot w ręce demona i poprosić go o coś. Może i ostatnio ich relację nieco się poprawiły. Potrafili nawet rozmawiać jak zwykli ludzie, jednak nadal Jonghyun zachowywał się wyniośle, był złośliwy i zły w różnych tego słowa znaczeniu.

Brunet pokonywał stopnie po dwa. Ostatnio coraz częściej wychodził z domu, aby się chociażby przewietrzyć. Uwielbiał jesienne powietrze i zapach deszczu. A ostatnio często padało. Kochał deszcz, zmywał wszelkie ślady. Mama kiedyś mu mówiła, że to bóg płacze nad ich losem. Czysta głupota. Jednak ostatnio Kibum coraz częściej rozmyślał nad religią. Bo skoro jest demon to jest i szatan, prawda? A szatan wiąże się z istnieniem wielkiego stwórcy, jakkolwiek on się nazywa.

- Jong? – mruknął, wchodząc do środka. Drzwi nie były zamknięte, więc zakładał, że demon jest w domu – Wróciłem – krzyknął, kiedy nikt mu nie odpowiedział. Zdjął buty, wchodząc na boso do środka. Zajrzał do salonu, jednak odnotował brat Jonghyuna w mieszkaniu. Już miał to olać i pójść coś zjeść, wtedy jednak usłyszał skrzypienie drzwi od sypialni. Obejrzał się za siebie, gotów stanąć twarzą w twarz z demonem. Jakie było jego zdziwienie, kiedy zamiast niegodziwego, plugawego syna szatana zobaczył urodziwą niewiastę w drogiej, długiej suknie. Chwilę mu zajęło nim uświadomił sobie, że zna tą kobietę. Widział ją niecałe dwa tygodnie temu, będąc na targu z Jongiem. Jednak co ona robiła w jego mieszkaniu?!

- Hej, Kibum? – zagadała nieśmiało, podchodząc o krok bliżej do bruneta. Jej suknia sunęła po ziemi, a stopy odziane w cienkie rajstopy zostawiały ślady na chłodnym drewnie. Key zamrugał zdezorientowany, oczarowany urodą nieznajomej, jak i również faktem, że zna jego imię. Tylko skąd? – Uroczy – mruknęła pod nosem, patrząc na chłopaka niczym na zdobycz. Bawiło ją jego zmieszanie i niepewność jak ma się zachować.

- Jak się tutaj dostałaś? – Kibum zaczął się naprawdę obawiać, że dziewczyna jest jakimś prześladowcą. W końcu włamała się (zapewne) do jego mieszkania i znała jego imię, chociaż jej się nigdy nie przedstawił. Kobieta, widząc jego minę, zaśmiała się perliście.

- Spokojnie, nie jestem żadną psychopatką – mruknęła, ocierając łezkę, które pojawiła się w kąciku oka z rozbawienia. – Twój przyjaciel mnie wpuścił. W sumie złapał mnie na targu. Powiedział, że nie możesz o mnie zapomnieć i żałuje, że tak cię wtedy ode mnie odciągnął – Key przytakiwał jej słowom, zachodząc w głowę co też Jong próbuje osiągnąć. – W sumie, ja też nie mogłam zapomnieć – dodała, podchodząc  do chłopaka, przejeżdżając dłonią po torsie bruneta. Kibum nie wiedział o co w tym chodzi. Jednak czemu miałby nie skorzystać? Taka okazja nie zdarza się dwa razy.

- Więc mówisz, że to Jong cię zaprosił i zostawił nas samych? – zapytał, starając się, aby jego głos brzmiał na uwodzicielski i głęboki. To chyba poskutkowało, bo dziewczyna zagryzał mocno dolną wargę. Kiwnęła powoli głową, sunąc dłonią w dół ciała chłopaka, zatrzymując się na chwilę przy zapięciu spodni. Spojrzała prowokująco na Kibuma, ściskając jego kroczę swoimi długimi i sprawnymi palcami. To obudziło żądze w brunecie. Złapał kobieta w pasie, wbijając się agresywnie w jej wargi. Ta zdusiła jęk zaskoczenia, oddając pocałunek i przejmując inicjatywę. To było urocze w jak nieporadny sposób chłopak ją całował. Podejrzewała, że nie ma zbyt dużego doświadczenia. A szkoda, bo miał słodką buźkę. Jednak lepiej dla niej. Uwielbiała takich słodkich, niedoświadczonych chłopców. Key zaczął ją prowadzić do sypialnie, nie przerywając nawet na chwilę pieszczot. Kobieta była jednak zwinniejsza i już po chwili, kiedy tylko dotarli do łóżka w pokoju demona, rzuciła bruneta na nie, siadając na jego biodrach. Suknia podwinęła się na wysokość ud, ukazując delikatną, mlecznobiałą skórę. Kibum uśmiechnął się do kobiety, głaszcząc ją po nodze. – Jak ci na imię? – zapytał, zdając sobie w końcu sprawę, że nie poznał jej imienia. Czuł się z tym głupio, bo przecież się już do niej dobierał. Nie wydawała się być dziwką, więc chciał jej okazać szacunek należny kobiecie.

- Jessica – mruknęła, uznając, że nazwisko nie jest ważne. Może w przyszłości mu je wyjawi, jeśli zapyta. Bo nie ukrywała, że pragnęłaby zatrzymać przy sobie tego słodziaka na dłużej. Uwielbiałam egzotyczną urodę, a Kibum wydawał się dobrym człowiekiem.

- Piękne imię – odparł, uśmiechając się do niej szeroko, szczęśliwy jak już dawno nie był. W końcu czuł się oderwany od tego całego gówna jakie go otacza. Od demona, jego zachcianek, tej całej krwi i strachu. Kobieta kiwnęła głową, łapiąc za jego dłoń, przesuwając ją w górę swojego uda.

- Nie krępuj się – wyszeptała mu do ucha, przygryzając płatek jego ucha. Key postanowił zrobić to co mu poradziła. Będzie płynąć z prądem. Chłopak był świadom, że dziewczyna wie o jego małym doświadczeniu, jednak nie pozwalała mu odczuć, że w jakikolwiek sposób jej to przeszkadza. Może to właśnie dlatego Kibum z minuty na minuty czuł się coraz pewniej. Uniósł się do pozycji siedzącej, jedna dłonią pieszcząc jej uda, drugą przesuwając na plecy, aby złapać za sznurek, który przytrzymał suknie ciasno przy ciele kobiety. Materiał, przy małej pomocy bruneta, zsunął się z ramion kobiety. Ta uniosła się z bioder chłopaka, stając na równych nogach koło łóżka. Pozwoliła suknie opaść na ziemię, pozostając jedynie w bieliźnie i gorsecie. Jessica sięgnęła dłońmi do zapięcie na plecach, mozolnie odpinając gorset, który podzielił losy sukni na ziemi. Teraz stała przed chłopakiem w samej krótkiej jedwabnej bieliźnie, która dodatkowo prześwitywała, ukazując jej różowe sutki. Key przełknął ciężko ślinę, nie mogąc oderwać od niej wzrok. Przysunął się do skraju łózka, dotykając jej brzucha, podwijając powoli materiał do góry. Zniecierpliwiony zerwał go z kobiety, a jej jędrne piersi mogły odetchnąć świeżym powietrzem.

Kobieta złapała jedną z dłoni Kibuma, kładąc ją na swojej piersi. Chłopak zrozumiał, że powinien przejąć inicjatywę. Zebrał się w sobie, aby przysunąć się do niej, ustami pieszcząc jej miękką skórę na brzuchu, powoli kierując się w górę. Drugą dłoń wsunął pod jej majtki, starając się sprawić jej jak najwięcej przyjemności. Zacisnął mocniej palce, trącając twarde sutki. Ustami zaczął pieścić drugi, wsłuchując się z uwielbieniem w jej słodkie jęki, które go skutecznie pobudzały. Jessica pisnęła cicho, kiedy chłopak złapał ją mocno za nadgarstki, przewracając na łóżko. Teraz to on górował nad nią, z nowymi pokładami dzikości i dziewczyna musiała przyznać, że taki podobał jej się jeszcze bardziej. Kobieta zaczęła odpinać koszulę chłopaka, a brunet jej w tym pomógł. W niedługim czasie jego ubrania podzieliły los ciuchów Jessici. Wszystko było dla Kibuma takie nowe ale i ekscytujące. Mógł w końcu bez oporów dotykać kobiety. Nie musiał się jej brzydzić, dlatego iż jest dziwką. Bo była zwykłą mieszczanką, którą urzekł swoim wyglądem. Nie płacił jej, a wszystko co robili, robili dla przyjemności. Key pieścił jej piersi, nie mogąc nadziwić się ich miękkością i jędrnością. Raz za razem przygryzał mocno skórę, pozostawiając po sobie widoczne ślady. Kobiecie nie wydawało się to przeszkadzać, bo wierzgała biodrami, chcąc poczuć w sobie chłopaka. Ten wsunął w nią od razu dwa palce, czując lepki i ciepłe wnętrze. Sapnął cicho, podniecony do granic możliwości, co z reszta było widać. Jego członek stał sztywno, tylko czekając aby zanurzyć się w jej cudownym i ciepłym wnętrzu.

- Kibum, szybciej – jęknęła niecierpliwie, kiedy palce jej już nie wystarczały i pragnęła poczuć go całego. Zespolić się z nim ciałem i duszą. Chłopak, pragnąc spełnić jej każdą zachciankę, wysunął palce, łapiąc za swojego członka. Wytarł w męskość śliską ciecz, która została na jego palcach, przybliżając się do bioder kobiety. Naparł delikatnie na jej wejście, bojąc się, że zrobi jej krzywdę. Ta jednak nie wydawała się odczuwać bólu lecz jedynie czystą przyjemność. Złapała mocno za pościel, wyginając plecy w łuk, kiedy Key wsunął się do końca. Brunet jeszcze nigdy nie czuł się tak wspaniale. Wiedział, że to nie potrwa długo, bo nie miał doświadczenia, jednak w tym krótkim czasie chciał sprawić jej jak najwięcej przyjemności.

- Jaki uroczy widok – Kibum napiął się, słysząc za swoimi plecami głos demona. Odwrócił się spanikowany, chcąc już uciekać, jednak dziewczyna objęła go udami w pasie, przytrzymując siłą przy sobie. Key już chciał się tłumaczyć, jednak Jong przyłożył palec do ust, nakazując mu milczeć. Wydawał się rozbawiony i zupełnie nie zrażony tym, że ci pieprzyli się na jego łóżku. – Nie przerywaj sobie, Kibummie – mruknął, opierając się ramieniem o framugę drzwi. Kobieta jęknęła niecierpliwie, poruszając biodrami. Brunet przełknął nerwowo ślinę, na powrót skupiając się na dziewczynie. Przynajmniej próbując. Gdyby jego umysł nie był otumaniony przyjemnością, zapewne poczułby się dziwnie, a w jego głowie zapaliłaby się czerwona lampka, że demon jest dla niego zbyt dobry. Kogo to jednak obchodziło, skoro miał cudowny seks, z niezwykle piękną kobietą. Postanowił się skupić na niej, dlatego przyśpieszył ruchy bioder, wbijając się w nią szybko i do końca. Jej ciało drżało pod nim, wrażliwe na każdą pieszczotę. Key prawie zapomniał o demonie za swoimi plecami, dopóki nie poczuł jego dłoni na swoich ramionach. Mimo to zamiast strachu, poczuł przyjemny dreszcze przebiegający po jego plecach.

- Jong? – mruknął niewyraźnie brunet, odwracając w jego stronę głowę, patrząc na niego zamglonymi oczyma, w których kotłowało się od emocji. Demon uśmiechnął się szelmowsko, zerkając na kobietę, która chyba właśnie przeżywała orgazm, nabijając się na członka w swoim wnętrzu. Key był tak zmieszany, że prawie zapomniał co jest teraz ważne. Jednak dla jego ciała ważniejsze były ciepłe dłonie Jonga, które niemal paliły jego skórę, sprawiając, iż w tym miejscu czuł przyjemne mrowienie.

- Zabij ją po wszystkim – wyszeptał mu do ucha, a kiedy chłopak chciał zaprzeczyć, Jonghyun dotknął jego dolnej wargi kciukiem, sprawiając, że chłopak umilkł. Na jego ustach zagościł szatański uśmiech, a w oczach pojawił się niebezpieczny błysk. Nie minęło wiele, kiedy kciuk został zastąpiony wargami demona, które w sposób wprawny i skuteczny pieściły usta bruneta. Kibum sapnął głośno, przymykając powieki, kiedy zwinny język Jonga wsunął się w jego usta, pieszcząc podniebienie, przejeżdżając po zębach, na końcu przygryzając jego dolną wargę. Ten jeden pocałunek wywołał w nim więcej emocji, niż cały seks z Jessicą. Zamącił mu w głowie, sprawiając, że nie chciał aby demon kiedykolwiek się odsuwał. Zapragnął więcej. Chciał, aby Jong tak całował każdy skrawek jego ciała. – Zabij ją, dobrze? – powtórzył się, owiewając ciepłym oddechem ucho Kibuma, a po ciele chłopaka przeszedł dreszcz. Tym razem Key kiwnął głowa, patrząc nieobecnym wzrokiem za odchodzącym demonem.

- Kibum? – dopytała dziewczyna, ciężko łapiąc oddech. Dopiero teraz brunet przypomniał sobie o jej istnieniu. Uśmiechnął się do niej wesoło. Przed pojawieniem się Jonghyuna i przed tym niezwykle przyjemnym pocałunkiem, był gotów rzucić dla tej dziewczyny wszystko. Myślał, że nikt nie może sprawić mu więcej przyjemności niż ona. Iż ma najsłodsze usta na świecie. Jong jednak ma to do siebie, że jednym gestem umie przekręcił cały jego świat do góry nogami i zniszczyć wszystkie jego przekonania.

- Przykro mi – chłopak uśmiechnął się do niej, jednak bez żalu w oczach. Nagle przestała być piękną kobietą, za którą uważał ja wcześniej. Dziewczyna spojrzała na niego niepewnie, czując niepokój w sercu. Co się stało z jej niewinnym, słodkim chłopcem? Dlaczego patrzył na nią tak chłodno? Nic nie rozumiała. A już całkowicie nie rozumiała co się dzieje, kiedy długie, smukłe palce Kibuma zacisnęły się wokół jej gardła. Krztusiła się i charczała. Zacisnęła dłonie na nadgarstkach bruneta, próbując odsunąć jego ręce. Te jednak aby drgnęły, Key jedynie wzmocnił uścisk. Jessica wierzgała niczym dzika klacz, próbując desperacko uwolnić się i złapać powietrze. W końcu organizmowi zaczęło brakować tlenu. Przed oczyma jej mroczyło, a spojrzenie stawało się puste. Kibum przyglądał się jak blask w jej oczach znika. Ręce dziewczyny zsunęły się na pościel, stały się wiotkie. Ostatni raz zacharczała, ostatni raz wierzgnęła, nim jej duch opuścił ciało. Brunet oddychał ciężko, zabierając dłonie z jej szyi, na której zaczynały pojawiać się spore, fioletowe siniaki. Chłopak wysunął się, a spomiędzy ud kobiety wypłynęły jej własne soki pomieszane z nasieniem Key.

Brunet czuł się lekko otępiały. Nie wiedział co może być tego przyczyną. Jednak mało go to obchodziło. To było przyjemne. Spojrzał na martwą kobietę, kiedy ubierał kolejne części garderoby. Zarzucił niechlujnie na ramiona koszulę, wyciągając w kieszeni spodni niewielki scyzoryk. Zabrał z szafli nocnej kubek, łapiąc za rękę Jessici. Naciął jej nadgarstek, patrząc jak czerwona posoka cieknie wprost do naczynia. Kiedy to było pełne, zatamował krwawienie, nie chcąc aby całe łóżko nasiąkło od krwi. Z przysmakiem dla demona wyszedł z sypialni, kierując się do salonu. Jonghyun siedział na kanapie, wpatrując się w niego zadowolony. Oboje wiedzieli, że to była swego rodzaju próba. Kibum nie był tylko świadom, że demon nim manipulował. Nie miał zamiaru go pocałować, jednak wyszło to dość spontanicznie. Key bez niemal chwili wahania wybrał między kobietą a Jongiem. Wcześniej miał wątpliwości. Bardzo podobała mu się Jessica i mógł sobie siebie wyobrazić przy jej boku nawet za kilka miesięcy, rok a może i dłużej. Jednak w momencie, w którym demon go pocałował, wszystko inne straciło sens. Chciał znowu skosztować jego ust. Chciał być tylko jego, bo nic nigdy nie sprawiło mu tyle przyjemności jak ten jeden, zwykły pocałunek. Taka niewinna pieszczota, a jak na niego podziałała. Nawet Jonghyun nie podejrzewał, że chłopak tak szybko ulegnie. W tym momencie się z tego cieszył, jednak czy zbyt szybko go to nie znudzi? Czas pokaże, póki co miał zamiar zabawić się nieco tym uroczym człowiekiem, który go bawił.

Kibum podszedł do kanapy, wręczając demonowi krew. Ten odebrał od niego kubek, muskając opuszkami palców rękę chłopaka. Key przygryzł wargę, uśmiechając się delikatnie. Upadł. Spadł do samych czeluści piekieł. Stoczył się i sam o tym doskonale wiedział. Mimo to nie chciał wracać na powierzchnie. Dla niego nie było już odwrotu. Nie zdziwiłby się jakby naszykowali mu już miejsce w piekle. Nic go to nie obchodziło. Mógł się nawet w tym zatracić jeszcze bardziej, byleby być z Jongiem. W końcu uświadomił sobie, że to co czuł do tej pory, to nie tylko strach. To ekscytacja. Może i nie od początku, jednak od dłuższego czasu przestał postrzegać Jonghyuna jako zagrożenie lecz jak kompana. Kogoś, kto zostanie przy nim i na kim może polegać, pomimo częstego dogryzania jego osobie. W końcu demon nie był dla niego taki zły. Kilka razy go uderzył i poniżył. Jednak na miłość boską! Był bytem okrutnym i złaknionym krwi. Był dzieciem szatana. Czego mógł oczekiwać od kogoś takiego? Dostał pokaz jego bezwzględności już pierwszego dnia kiedy się poznali. Wtedy dla Jonga był niczym. Widział to w jego oczach. Teraz demon patrzył na niego inaczej. Potrafił czasem nawet zrobić dla niego coś miłego. Może i był naiwny, że mu wierzył, jednak nie miał już nikogo. Wolał zginąć z jego ręki, niż żyć samotnie i samotnie umrzeć.  Kibumowi przemknęło nawet przez myśl, że wszystko zmierza w lepszym kierunku. 

_________________________________________________________________________________________

No to teraz zacznie się zabawa z naszym drogim JongKey :3  Teraz to głównie oni będą dominować w rozdziałach, chociaż będę dbałą o to, aby była w miarę równowaga i 2mina też nie zabrakło. W końcu pewnie jesteście ciekawi jak im się mieszka wspólnie.

Pierwszy raz również pisałam scenę takiego seksu, dlatego proszę o wyrozumiałość. W sumie nigdy nawet nie czytałam opowiadań hetero ze scenami stosunku, dlatego to było dla mnie ciężkie zadanie. 

W środę postaram się dodać nowy rozdział, jednak nic nie jest pewne, bo mam nieco pracy, jednak od czego są noce xD 
no i było nieco mniej jongkey niż myslałam, że będzie, jednak zapomniałam o czymś w poprzednim rozdziale i teraz to nadrabiam. 
Dziękuje też za wszystkie poprzednie komentarze :3